 |
NIGHTINGALE: Retribution
English:
When we found out in the mid nineties that Dan Swanö – a man who just flabbergasted us with ‘Crimson’ of Edge Of Sanity – had started another side band, we eagerly followed that closely too. Nightingale happened to be the outfit for the more melodious ideas and style of the famous producer. We are talking about classic rock, slightly progressive and even AOR. As musical omnivore the sympathetic Swede also loved bands such as Styx, Foreigner, Journey and American pomp rock in addition to his harsh death metal image. He interpreted that with so much love and genuine interest that it resulted in six excellent albums. However, after the release of ‘White Darkness’ Dan’s inspiration seemed to be gone and he focused himself on his production work for other bands. Although we had the honour to see Nightingale live a couple of times during that downtime era (at ProgPower EU and at the Biebob).
The tide turned with the birth of Witherscape last year. With ‘The Inheritance’ Dan proved that he still had magic in his fingers and voice. Now the new Nightingale album is ready, seven years after its illustrious predecessor, but we are really enchanted with it. As ever the multilateral genius uses here his sultry, deep dark voice in between vintage riffs and tasteful Hammond layers. But mark me, when we use the word ‘vintage’, it has nothing in common with the current trend in retro/stoner land, but it refers to above mentioned mega-bands from the seventies and the eighties. Those who know Dan as growler from Edge Of Sanity or Bloodbath, will have to make a style switch, but this melodious genre he masters perfectly too. The begin tune of ‘On Stolen Wings’ sounds instantly familiar and catchy, while vocals and guitar skills are a homogenous stunning achievement. It gets a bit calmer and contemplative in ‘Lucifer’s Lament’ which continues mid-paced with fervent guitar solos and tasteful keyboards. Since 1996 Dan is in Nightingale supported by his brother Dag, while the rhythm section, existing of bassist Erik Oskarsson and drummer Tom Björn, has been present since 2000. The beginning of the fetching ‘Chasing The Storm Away’ reminds me of Dire Straits’ guitar sound and ‘Warriors Of The Dawn’ has so much irresistible ideas on guitar and keyboards that it gets nearly pop-like. But that’s the way it is with AOR sometimes. Yet Swanö manages to avoid the huge predictability of the genre – even in spite of the typical background vocals in ‘Lucifer’s Lament’ – by creating catchy songs, but no over-polished sleek flavours. Like he says: it is more difficult to write simple stuff that’s good, than freaking out in heaviness and intricacies. The piano ballad ‘Divided I Fall’ makes us sink in reveries, without being too mellifluent and the grandiose melody plus dark timbre in ‘The Voyage Of Endurance’ makes it one of the highlights. However, it turned into a homogeneous strong record, sometimes sturdy and firm rocking, sometimes with moments of contemplation, like the amazing final track ‘Echoes Of A Dream’ which could refer to our debonair all-rounder himself. Whatever he does, it is always worth checking out. Once again this is graced with the artwork of Travis Smith.
Nederlands:
Toen we in het midden van de jaren negentig vernamen dat Dan Swanö – de man die ons toen net verbaasd had met ‘Crimson’ van Edge Of Sanity – nog een andere band begonnen was, hebben we die ook op de voet gevolgd. Nightingale werd de band waarin de melodieuze ideeën en stijl van de befaamde producer een thuis vonden. We spreken hier over classic rock, licht progressief en zelfs AOR. Als muzikale omnivoor hield de sympathieke Zweed, naast een flinke portie death metal, namelijk ook van bands als Styx, Foreigner, Journey en Amerikaanse pomprock. Hij interpreteerde dit met zoveel zwier en liefde dat het zes uitstekende albums opleverde. Na de release van ‘White Darkness’ in 2007 leek Dan’s inspiratie opgedroogd en focuste hij zich op productiewerk van andere bands, hoewel we hem toch nog enkele keren live konden aanschouwen met Nightingale (o.a; op ProgPower EU en in de Biebob).
Het tij keerde met de geboorte van Witherscape vorig jaar. Met ‘The Inheritance’ bewees Swanö dat hij de magie nog in de vingers en de stembanden had. Nu is ook het nieuwe Nightingale album klaar, maar liefst zeven jaar na zijn illustere voorganger, maar we zijn er erg blij mee. Als vanouds laat het veelzijdige genie zijn zwoele, diepe stem weerklinken tussen de vintage riffs en spaarzame Hammondlagen. Let wel, wanneer we het woord vintage gebruiken heeft dit niets te maken met de huidige trend in retro/stoner land, maar wel met de bovenvermelde megabands uit de jaren zeventig en tachtig. Wie Dan kent als brulboei in Edge Of Sanity of Bloodbath zal resoluut de knop moeten omdraaien, maar ook dit melodieuze genre beheerst hij perfect. De beginmelodie van ‘On Stolen Wings’ klinkt meteen bekend en aanstekelijk, terwijl zang en gitaarwerk een homogeen pronkstuk vormen. Het wordt kalmer en beschouwend in ‘Lucifer’s Lament’ dat mediumtempo voortschrijdt met vurig gitaarwerk en smaakvolle toetsen. Dan weet zich al sinds 1996 in Nightingale gesteund door zijn broer Dag, terwijl de ritmesectie, bestaande uit bassist Erik Oskarsson en drummer Tom Björn ook al sinds de eeuwwisseling meegaat. Het begin van het vlotte ‘Chasing The Storm Away’ doet me aan de gitaarklank van Dire Straits denken en ‘Warriors Of The Dawn’ bevat weer zo van die onweerstaanbare ideetjes op gitaar en keyboards dat het bijna poppy wordt. Tenslotte schurkt AOR daar soms dicht bij aan. Swanö weet echter de enorme voorspelbaarheid van het genre te vermijden – ondanks de achtergrondkoortjes in ‘Lucifer’s Lament’ – door alles een zekere herkenbaarheid te geven, maar geen over gepolijste slappe kost de ether in te sturen. Zoals hij zelf aangeeft, is het moeilijker om een goede simpele song te schrijven dan uit te freaken in heftigheid of complexiteit. De pianoballade ‘Divided I Fall’ doet mijmeren zonder in meligheid te verzanden en de prachtige melodie plus het duistere stuk in ‘The Voyage Of Endurance’ maken dit tot één van de hoogtepunten. Het is echter een homogeen sterke plaat, die soms ferm en vurig rockt, maar ook momenten van bezinning kent, zoals de prachtige afsluiter ‘Echoes Of A Dream’ wat op de sympathieke alleskunner zelf zou kunnen slaan. Wat ie ook onderneemt, het is altijd ruim de moeite waard en ook ditmaal verpakt in het mooie artwork van Travis Smith!
Tracklist:
On Stolen Wings (4:29)
Lucifer’s Lament (4:49)
Chasing The Storm Away (3:52)
Warriors Of The Dawn (3:41)
Forevermore (4:07)
Divided I Fall (3:39)
The Voyage Of Endurance (5:06)
27 (Curse Or Coincidence?) (5:10)
The Maze (3:52)
Echoes Of A Dream (5:43)
| Musicians:
Dan Swanö: vocals, guitars, keyboards
Dag Swanö: bass, guitars, keyboards
Erik Oskarsson: bass
Tom Björn: drums
|
Geplaatst door Vera op woensdag 17 december 2014 - 08:23:51
Reageren is uitgeschakeld
|
|
