 |
VYRE: The Initial Frontier pt. 2
| Release: 2014-12-05
Style: post black metal
Label: Supreme Chaos Records www.scrmetal.de / Metal Promotions
Website: www.vyre.de
Facebook: www.facebook.com/vyred
Country: Germany
Playing Time: 45:49
Cat. N°: SCR CD 048-1
Review by: Vera
Translated by: Vera
Rating: 9,5/10
|
English:
Late November 2013 the first part of ‘The Initial Frontier’ came out; a first result of writing sessions of Vyre, existing of quondam members of (G)Eïs(t) and other bands from the German post black metal underground. Consequently we start with referring to the description of the first part that you can read here. Obviously, the second part happens to have the same style, vibe and feeling. The spatial musical journey is again an enchanting, fascinating musical trip through post black metal with avant-garde flavours and innovative progressive aureole.
We lay down on the coach, relaxed, to listen to the five new compositions ultimately attentive. With every spin they get more familiar and better, while the raucous yet intelligible blackened vocals of KG Cypher proclaim fragments that instantly haunt you. This has the nearest approach of how a band, rooted in black metal, can develop into top notch grandness. Of course we already noticed that potential in (G)Eïs(t), but anyways, this is three quarters of an hour outstanding metal. If I have to sum up any points of reference: it fragmentary reminded me of Nocte Obducta, Vreid, Helrunar, Empyrium and Pink Floyd.
‘Naughtylus’ opens with atmospheric Solstafir allied distorted guitars, but soon follows an outburst with rough vocals and dissonant guitar skills. The title is shouted in an infectious way and they regularly shift between mid-paced parts and blastbeats. Yet there is also an atmospheric fragment with progressive tinge, featuring keyboards and cello with a melancholic mood. And what a great opulence of magnificent guitar leads to round off this track! This Gilmour-ish feel in the solos is invigorated when the first sentence of ‘Diabolum Ex Machina’ appears to be slow proclaiming: ‘On the dark side of the moon’. Indeed, this album still deals with topics about the fascinating universe and its awe-inspiring emptiness and silence, while time seems endless… The rhythms with momentum in this second lengthy track are infectious and various, but we also like to mention the experimental centrepiece with its innovative percussion and sounds. This ends in a blackened climax, while the groove-laden guitar finale creates an empyrean feel. Hacking and rigorously ‘EDR66’ kicks off, with a couple of strong sentences and mostly rough. The ten minutes of ‘For Carl’ give us proper goose-bumps. Again fluttering leads, but after two minutes follows a cinematic part with percussion, orchestration and cello which is really amazing! Spatial sounds, cautious plucking guitars and epic beauty in full glory with a moving emotive guitar solo. This is art! Just as on the first part, they round off with a song with German lyrics. Up-tempo with fervent guitar skills it really swallows the bait, but the tasteful orchestration creates a higher feeling. There’s no need in extra mentioning the superior solo, is there? This is a must have! Music as this has to be supported! Also read the interview we had about the twin albums.
Nederlands:
Eind november 2013 verscheen het eerste deel van ‘The Initial Frontier’, een eerste resultaat der schrijfsessies van Vyre, bestaande uit ex-leden van (G)Eïs(t) en tal van andere bands uit de Duitse post black metal underground. We verwijzen jullie dan ook eerst naar de bespreking van het eerste deel dat je hier kunt lezen. Uiteraard sluit het tweede deel daar naadloos op aan wat betreft stijl, atmosfeer en gevoel. De ruimtelijke muzikale trip is ook nu een betoverende, fascinerende muzikale trip van post black metal met een snuifje avant-garde en innovatieve progressiviteit.
We strekken ons uit in de zetel om de vijf nieuwe lange composities aandachtig in ons op te nemen. Met elke luisterbeurt worden deze vertrouwder en beter, terwijl de ruwe maar verstaanbare aan black metal geallieerde zang van KG Cypher weer fragmenten proclameert die je meteen aangrijpen en blijven hangen. Dit komt heel dicht bij de perfecte manier hoe een band, geworteld in black metal, zich kan ontwikkelen tot grootse dingen. Natuurlijk hadden we dit potentieel al ontdekt in (G)Eïs(t), maar dit is drie kwartier hoogwaardige metal die me, als ik referentiepunten moet geven, afwisselend doet denken aan Nocte Obducta, Vreid, Helrunar, Empyrium en Pink Floyd.
‘Naughtylus’ opent met weidse Solstafir-achtige vervormde gitaren, maar valt weldra uit met ruwe zang en dissonant gitaarwerk. De titel wordt aanstekelijk geschreeuwd en geregeld wordt het slepende tempo gewisseld voor blastbeats. Toch is er ook een atmosferische passage met een progressief aureool, weemoedig ingevuld door o.a. keyboards en cello. En wat een prachtige reeks gitaarleads om deze song af te sluiten! Dat Gilmouriaans gevoel in de solo’s wordt versterkt wanneer de eerste zin in ‘Diabolum Ex Machina’ traag verkondigend is: ‘On the dark side of the moon’. Ja, dit gaat nu eenmaal nog steeds over het fascinerende heelal en zijn ontzagwekkende leegte en stilte, terwijl tijd een oneindigheid lijkt. De stuwende ritmes in deze lange tweede track zijn aanstekelijk en afwisselend, maar we laten niet na om het experimentele middenstuk te vermelden met zijn innovatieve percussie en sounds. Dit eindigt in een zwartgeblakerde climax, terwijl het stuwende gitaareinde een verheven gevoel heeft. Hakkend en rigoureus kondigt ‘EDR66’ zich aan met een aantal sterke volzinnen en merendeels ruw. De tien minuten van ‘For Carl’ geven ons echter weer volop kippenvel. Weer uitwaaierende leads, maar na twee minuten volgt een filmisch stuk met percussie, orkestratie en cello dat bloedmooi is. Ruimtelijke klanken, voorzichtige tokkelende gitaren en epische schoonheid in volle glorie waarbij de emotionele gitaarsolo ons ontroert. Dit is kunst! Net zoals op deel één eindigt men met een song in het Duits. Uptempo met vlammend gitaarwerk gaat dit nog eens goed tekeer, maar de summiere orkestratie erbij creëert een hoger gevoel en we hoeven niet meer te vermelden dat uw oren gaan klapperen bij de solo zeker? Verplichte aanschaf! Zulke muziek moet gesteund worden! Lees ook het interview dat we hadden over dit tweeluik.
Tracklist:
Naughtylus (9:30)
Diabolum Ex Machina (10:24)
RDR66 (7:50)
For Carl (10:07)
Neutronenstern (8:05)
| Musicians:
KG Cypher D. Rex: vocals
Hedrykk F. Gausenatt: guitars
Zyan: guitars
Pariah G.: bass
Faruk: keyboards, synthesizers
Android: drums
Guest/session:
Nostarion (Dämmerfarben): cello
Martin Wiese (Enid): orchestration
|
Geplaatst door Vera op zondag 28 december 2014 - 15:59:23
Reageren is uitgeschakeld
|
|
