 |
NE OBLIVISCARIS: Citadel
English:
The debut from the multitalented Australian band Ne Obliviscaris ’Portal Of I’ has not been passed unnoticed and that’s what I hoped for when I put the overwhelming record in 2012 at number four of my year list. The music conservatorium of Sydney even put one of their songs on their teaching curriculum. The Melbourne based band has gained a proper reputation as live band in the meantime too and in despite of their distant location, they could share the stage with bands like Devin Townsend, Enslaved, Between The Burried And Me and Cradle Of Filth.
The sophomore album ‘Citadel’ marks the move to a bigger label, from Code666 to Season of Mist. The complex and multilayered music was given in the hands of Jens Bogren for mix and mastering. You better you bet that it turned into a challenging, impressive listen experience again, while ‘Citadel’ appears to be a grower that reveals its secrets step by step with every spin. Three mammoth compositions are intermittent with three shorter, instrumental songs where you have the possibility to recover your breath. It all starts with ‘Painters Of The Tempest (Part I): Wyrmholes’ which illustrates how you can use a violin in a mind-blowing way. Indeed, once again Tim Charles happens to be in optima forma, relishing the cram-full music with his instrument. Part two of this composition leads us through three ‘movements’ and shows Ne Obliviscaris’ multilateral skills. Intricate patterns and ultra dense parts with raucous death vocals of Xenoyr are always intermittent with the smoothening clean chants of our violinist, while harshness and refinement go hand in hand. On top of this the band really surprises with its inventive twists and turns, just listen to ‘Pyrrhic’ that bombards you with emotions during its ten minutes length, leaving you kind of breathless. It is really incredible how this six-piece can sound peaceful and lovely one moment and one minute later they drag you through muddy slops on the hair, so to speak, with their overwhelming sound. ‘Devour Me, Colossus (Part I): Blackholes’ includes the most enchanting solos on violin and guitar we have heard in a long time. The way they build up tension toward a climax here is unequalled. All this beauty can hardly be put down in words and so I agree with colleague Patrick that you should just experience this and see what it does with you. One thing is obvious: this is exceptional top quality stuff!!! It is very difficult to compare with other bands too, although I’d like to mention the first album of Disillusion and their compatriots Australian Rise Of Avernus as material of that ilk.
Nederlands:
Het debuut van de multi-getalenteerde Australische band Ne Obliviscaris ’Portal Of I’ is niet onopgemerkt voorbij gegaan en dat had ik gehoopt toen ik het overweldigende werkje in 2012 op nummer vier in mijn jaarlijst plaatste. Het muziekconservatorium van Sydney plaatste één van de songs zelfs in haar rooster als studiemateriaal. De uit Melbourne komende band heeft zich intussen ook een puike reputatie als live band aangemeten en wist ondanks de verafgelegen locatie toch al het podium te delen met o.a. Devin Townsend, Enslaved, Between The Burried And Me en Cradle Of Filth.
Het tweede album ‘Citadel’ markeert de overstap naar een groter label, van Code666 naar Season of Mist. De complexe en veelgelaagde muziek werd in handen van Jens Bogren gegeven om te mixen en masteren. En reken maar dat het weer een uitdagende, indrukwekkende luisterervaring wordt waarbij ‘Citadel’ een groeidiamant is die zijn geheimen met elke luisterbeurt meer en meer prijsgeeft. Drie mammoetcomposities worden afgewisseld met drie kortere, instrumentale stukken om even op adem te komen. Het start allemaal met ‘Painters Of The Tempest (Part I): Wyrmholes’ dat illustreert hoe je viool op een geestverruimende manier kunt gebruiken. Want ja, Tim Charles is weer in grote doen om met zijn instrument de drukke muziek te verfraaien. Deel twee van deze compositie leidt ons doorheen drie ‘movements’ en toont Ne Obliviscaris’ veelzijdigheid. Ingewikkelde patronen en uiterst ‘volle’ stukken met ruwe death vocalen van Xenoyr worden telkens afgewisseld met de verzachtende cleane zang van onze violist, terwijl ruwheid en verfijning hand in hand gaan. Bovendien weet de band echt te verrassen door zijn inventieve wendingen, luister maar naar ‘Pyrrhic’ dat in zijn tien minuten speelduur weer een reeks emoties op je afvuurt, zodat je ademloos achterblijft. Het blijft een kunst hoe dit zestal erg lieflijk kan klinken en je een minuut later bij wijze van spreken bij de haren door de modder sleurt met zijn overrompelende sound. ‘Devour Me, Colossus (Part I): Blackholes’ bevat de verrukkelijkste solo’s op viool en gitaar die we in lange tijd gehoord hebben. De manier waarop hier naar een climax toegewerkt wordt is ongezien. Zoveel pracht kunnen we amper in woorden vatten en ik ben het dan ook eens met collega Patrick dat je dit gewoon moet ondergaan en zien wat het met je doet. Eén ding staat als een paal boven water: dit is van een uitzonderlijk hoog niveau!!! Ook niet te vergelijken met enige andere bands, al zou ik het eerste album van Disillusion en het eveneens Australische Rise Of Avernus willen vernoemen als vergelijkend materiaal.
Tracklist:
Painters Of The Tempest (part I): Wyrmholes (3:08)
Painters Of The Tempest (part II): Triptych Lux (16:35)
- Movement I: Creator
- Movement II: Cynosure
- Movement III: Curator
Painters Of The Tempest (part III): Reveries From The Stained Glass Womb (3:35)
Pyrrhic (9:50)
Devour Me, Colossus (part I): Blackholes (12:38)
Devour Me, Colossus (part II): Contortions (2:28)
| Musicians:
Xenoyr: harsh vocals
Tim Charles: violin, clean vocals
Benjamin Baret: lead guitars
Matt Klavins: guitars
Brendan ‘Cygnus’ Brown: bass
Dan Presland: drums
|
Geplaatst door Vera op vrijdag 02 januari 2015 - 12:03:56
Reageren is uitgeschakeld
|
|
