|
A SWARM OF THE SUN: The Rifts
English:
Nederlands:
De dromerige, erg melancholische en uitwaaierende klanktapijten zijn een perfecte soundtrack voor winter- en lentedagen, als de zon ontbreekt. Wanneer we vernemen dat dit project uit de koker komt van Erik Nilsson en Jakob Berglund en affiniteit heeft met The Isolation Process en Aoria – underground bands die ons recht naar het hart grepen – is onze belangstelling meteen gewekt. Producer Magnus Lindberg heeft ook nog met Cult Of Luna en Khoma gewerkt, dat maakt onze interesse in ‘The Rifts’ alleen maar groter.
Eerder bracht A Swarm Of The Sun the ep ‘The King Of Everything’ (2007) uit, gevolgd door debuutalbum ‘Zenith’ in 2010. Misschien treurig en depressief, maar anderzijds soelaas biedende aan diepgravende emoties, dat is het nieuwe ‘The Rifts’ ten voeten uit. De muziek is een illustratie van verloren hoop, dromen die uit elkaar spatten, isolatie en een uiteindelijk doorzicht in de problemen en acceptatie van het lot. Het behoeft geen nadere toelichting dat dit erg donker en emotioneel is. Het kernduo riep al vlug de hulp in van drummer Karl Daniel Lidén die zijn kurkdroge partijen in de eigen Gröndahl studio opnam. De opnamesessies werden vervolgd door opname van het pijporgel door Minna Heimo, wat een warme, zwevende gloed aan de negen songs geeft. Bassist Anders Carlström van The Isolation Process en de bekende Zweed Robin Bergh (Aoria) droegen ook nog een steentje bij.
‘The Rifts’ is een mooie zweeftocht over deze hectische wereld, een ervaring die kalmeert en uitnodigt tot reflectie. De incidentele zang – introvert en zachtjes beschouwend – is dan ook slechts een extra in de lange instrumentale partijen die alle emoties uitdrukken. Een pure schoonheid lacht ons toe in de rustige klassieke pianopartijen van ‘There’s Blood On Your Hands’ dat in tegenstelling tot de titel sereen is en weldra zwevend wordt. Het negen minuten durende ‘Infants’ doet me denken aan de beklijvende introspectie van Antimatter, met een fluwelen mannenstem en uitwaaierende klanken. Drums klinken aanvankelijk wat aarzelend, maar winnen kracht en met zompige riffs wordt dit erg dreigend. Stuwkracht verzekerd! Dromerig is het instrumentale ‘The Nurse’, waarna raggende gitaren en zachte zang de klanktapijten van ‘Incarceration’ opleuken. Dit is boven alles een atmosferisch album, met fragiele zang in ‘The Warden’, trage dreunen maar toch scheurend gitaarwerk, uitmondend in een mooi stukje beschouwende klassieke piano (‘Years’). Soms neigen de uitwaaierende klanken een beetje in de richting van Sólstafir, dat is zeker het geval tijdens het lange ‘These Depths Were Always Meant For Both Of Us’ met zijn fantastische titel. Dit is echt een hoogtepunt met beklijvende zang (doet me denken aan de band – duo Low!) en massale zwevende instrumentatie. Mooier kan het niet worden op deze grijze dag, waarbij we nog eens wegzinken in weemoedige buien tijdens de bloedmooie afsluiter ‘All The Love And Glory’. Het album wordt uitgebracht op eigen label Version Studio Records en zal geen massa mensen bereiken, maar dit doet niet af aan de integere diepe indruk welke deze muziek maakt op sensitieve luisteraars.
Tracklist:
There’s Blood On Your Hands (4:05)
Infants (9:05)
The Nurse (3:56)
Incarceration (6:12)
The Warden (5:24)
Years (1:54)
The Rifts (5:12)
These Depths Were Always Meant For Both Of Us (10:26)
All The Love And Glory (5:32)
| Musicians:
Erik Nilsson (Aoria): vocals, guitars
Jakob Berglund:
Karl Daniel Lidén: drums
Additional musicians:
Anders Carlström (The Isolation Process): bass
Anna Carlsson: vocals
Minna Heimo: pipe organ
Robin Bergh (Aoria): vibraphone
|
Geplaatst door Vera op woensdag 11 maart 2015 - 14:56:43
Reageren is uitgeschakeld
|
