 |
OUR SURVIVAL DEPENDS ON US: Scouts On The Borderline Between The Physical And Spiritual World
English:
Surprise of the month! Our Survival Depends On Us does not only differs from others because of their lengthy album titles, but also due to their intense spiritual music (as they prefer to call it). The band has been around since 1999 and for this third album ‘Scouts On The Borderline Between The Physical And Spiritual World’ they inked a deal with Van Records in a production of V. Santura (Triptykon, Dark Fortress). This five-piece hailing from Salzburg – among them for instance a quondam bassist of Belphegor – throws snippets of black, post-rock, sludge, doom and psychedelics in a blender and comes up with a very fascinating result. If some readers might have scepticism against spiritual awareness, well, I am sure that OSDOU will wipe them away song after song. This rousing, nearly possessed musical trip gets sooner under your skin than you expect. An enchanting experience!
When the primordial sounds of the intro ‘Kramalach’ fade away, they plug in their guitars for ‘Let My People Go’ and we hear rather dramatic vocals that partly remind me of Danzig, partly of Wovenhand. Bingo! The band has supported Wovenhand on stage and it does not surprise me. When searching on the Internet, their gigs appear to be séance like performances (although this album is way better than the obscure registrations I stumbled upon). Right away from the first track, howling guitars and hard-hitting one-liners in the lyrics leave a strong mark on me. The band has three vocalists in their ranks and every song has its signature atmosphere, yet with a nearly sacral execution as universal resemblance. So we embark for ten minutes mind-blowing beauty in ‘Children Of The Dawn’. We hear juicy groove-laden guitars with psychedelic distorted vocals, a bit exotic, with solemn Wovenhand flavour. An outburst with magnificent guitar solo is next. And suddenly temperature goes down and we hear a very serious speech while nature rages around us. Then acoustic guitars mostly reign. Vocals get firstly more powerful, then changing into folkloristic peacefulness of an altar boy. This is of unworldly beauty! The band ignores all expectations of the listener with a huge grin on their faces.
‘The Bloody Path’ features soaring synthesizers and sacral (sometimes polyphonic) vocals. Astral devotion seems a good description. Emotions even go deeper in ‘Mountains Of My Home’ with ultimate melancholy and mainly featured by classical piano. It showcases a pontifical introvert timbre. Another mammoth composition (almost fourteen minutes) is waiting for us with ‘Sons And Daughters’ and a lot of things happen here. Such as? Well, wordless esoteric female chants with repetitive guitars to start with. After two minutes, heavy guitars thunder in, but later it really gets psychedelic with fluttering sounds and amazing, however not too long, guitar soloing. Pink Floyd loomed up in my mind as point of reference, also because the female singer remains present with her chants in the vein of ‘The Great Gig In The Sky’ and this in interaction with different male vocals (harsh with death and black influences). You really must hear this to believe it! The multifarious, dramatic composition is followed by a moment of reflection in the Nick Cave allied ‘A Sacred Heart’ which commands respect. Just watch the video clip: you will be instantly enthusiastic or you zap away after few minutes. And that’s what will happen with this secular masterpiece of ASDOU as well: a matter of love or hate. To round off we hear in ‘Animals…’ a very serious speech of a woman with slightly transcendental character. This is a very wealthy and rich album for adventurous music aficionados! Fascinating!
Nederlands:
Ontdekking van de maand! Our Survival Depends On Us onderscheidt zich namelijk niet enkel vanwege de erg lange albumtitels, maar ook door hun intense spirituele muziek (zoals ze het zelf graag noemen). De band bestaat al sinds 1999 en voor dit derde album ‘Scouts On The Borderline Between The Physical And Spiritual World’ werden ze getekend door Van Records in een productie van V. Santura (Triptykon, Dark Fortress). Dit vijftal uit Salzburg – met ondermeer een vroegere Belphegor bassist in de gelederen – gooit snippers black, postrock, sludge, doom en psychedelica in de mixer en maakt er een uiterst fascinerend geheel van. Mochten enige sceptische gevoelens bij de lezer opdagen wegens spirituele toestanden, welnu, ik garandeer je dat OSDOU ze song per song van de kaart veegt. Deze begeesterde, welhaast bezeten muzikale trip kruipt onder je huid voor je er erg in hebt.
Wanneer de oerklanken van de intro ‘Kramalach’ in de verte weg sterven, worden de gitaren in ‘Let My People Go’ omgegord en horen we vrij dramatische zang die me deels aan Danzig, deels aan Wovenhand doet denken. Bingo! De band heeft al samen met Wovenhand opgetreden en dat verbaast me niets. Wanneer ik wat verder doorzoek op internet, blijken hun concerten ware séances te zijn (al is dit album veel beter dan de obscure live opnamen die ik vond). Reeds in dat eerste nummer laten gierende gitaren en straffe oneliners een sterke indruk achter. De band heeft drie zangers in de gelederen en elke song heeft een andere sfeer, edoch met als universeel raakpunt de bijna sacrale uitvoering. Zo zijn we bij ‘Children Of The Dawn’ vertrokken voor tien minuten geestverruimende schoonheid. We horen lekker groovende gitaren met psychedelisch vervormde zang, beetje uitheems, met plechtige Wovenhand toets. Een uitval met prachtige gitaarsolo volgt. En plots daalt de temperatuur en wordt er een zeer ernstige toespraak gehouden terwijl het natuurgeweld om ons heen woedt. Daarna nemen veelal akoestische gitaren het over. Eerst neemt de zang aan kracht toe, later straalt ze de folkloristische vredigheid van een koorknaap uit. Dit is van een onwereldse schoonheid! De band lapt grijnzend alle verwachtingen van de luisteraar aan zijn (modderige) laarzen.
‘The Bloody Path’ drijft op zwevende synthesizers en gewijde (samen)zang. Astrale devotie lijkt ons een goede omschrijving. Emoties gaan nog dieper in ‘Mountains Of My Home’ dat uiterst weemoedig gezongen wordt met enkel piano als begeleiding en een sacrale ingetogenheid vertoont. Met ‘Sons And Daughters’ wacht ons weer eens een mammoetcompositie (bijna veertien minuten) waarin veel gebeurt. Zoals? Wel, woordeloze esoterische vrouwenzang met repetitieve gitaren om te beginnen. Na twee minuten denderen zware gitaren binnen, maar later wordt het experimenteel met uitwaaierende klanken en prachtige, maar niet al te lange solo’s. Pink Floyd daagde op ter vergelijking in mijn achterhoofd, ook al omdat de zangeres op de wijze van ‘The Great Gig In The Sky’ hoorbaar blijft in samenwerking met differentiële mannenzang (ook enige death en black invloeden). Je moet dit gewoon horen! Na deze veelzijdige, dramatische compositie komt men terug tot inkeer in het aan Nick Cave verwante ‘A Sacred Heart’ dat terecht respect afdwingt. Kijk maar eens naar de clip: ofwel ben je meteen enthousiast, ofwel klik je weldra verder. En dat zal ook gebeuren met dit seculiere meesterwerk van OSDOU: ofwel ben je er weg van, ofwel vind je dit maar niets. Als besluit horen we in ‘Animals…’ nog een zeer ernstige toespraak van een vrouw met een licht transcendentaal karakter. Een heel rijk album voor de avontuurlijke muziekliefhebber is dit! Fascinerend!
Tracklist:
Kramatach (1:56)
Let My People Go (3:52)
Children Of The Dawn (9:42)
The Bloody Path (5:27)
Mountains Of My Home (5:35)
Sons And Daughters (13:42)
Sacred Heart (4:14)
Animals With Bloodstained Teeth We All Have Been (4:25)
| Musicians:
Mucho: vocals, guitars
Thom: vocals, guitars
Barth: vocals, bass
Hajot: keyboards, samples
Thomas: drums
Vocal guest appearances:
Kvohst (Grave Pleasures), Steindor Andersen (Sigur Ros cooperation), Florian Hucek (Obscure Anachronism)
|
Geplaatst door Vera op zaterdag 14 november 2015 - 17:24:04
Reageren is uitgeschakeld
|
|
