 |
SECRETS OF THE MOON: Sun
English:
More than three years long, ‘Seven Bells’ remained the most recent feat of the German innovative black metal band Secrets Of The Moon. Since then the band had to say goodbye to female bassist LSK, since she unfortunately committed suicide early 2013. One year later drummer Thelemnar left the band. Consequently the new album ‘SUN’ is nothing less or more than coming to terms with all those emotions. Band leader sG (vocals, guitars, keyboards) and guitarist Ar (now producer too) joined forces and gave free rein to their inspiration. The renewed band even goes one step further than usual in making music beyond boundaries. We cannot speak of black metal anymore at all, rather of expressive art you cannot put in one pigeonhole. All vocals are clean this time, without losing their intensity. On the contrary. ‘SUN’ captivates you with its despair, sadness and finally resignation to come out of this inner struggle in an invigorated manner.
I’d like to consider ‘SUN’ quite an accessible record, although that is not tenable for the opening track ‘No More Colours’ where caressing sounds soon pass into proclaiming fury that reminds me of A Forest Of Stars. A bit later we find ourselves in the midst of an experimental cosmic crescendo, leading into well-structured melodic passages featuring emotive guitar solos. Repetitive chants create a captivating trance that sends shivers down your spine. ‘Dirty Black’ remains straighter forward, with juicy vocals akin to the intensity of Jan Transit of In The Woods. By the way, the current sound of Secrets Of The Moon reminds us more than once of that underestimated band from Norway. However, drawling sounds always have that perfect momentum, resulting in refined tightness.
Melancholy prevails in the relative calm songs ‘Man Behind The Sun’ and ‘Hole’ with guest vocals of Thomas Helm (Empyrium). The pace goes higher in the smooth rocking ‘Here Lies The Sun’ which even has a kind of punk-rock attitude (or let’s call it gothic catchiness). ‘I Took The Sky Away’ starts introvert with hesitating piano notes, but soon it goes in crescendo. Finally it continues slow and conjuring with repetitive chants and fascinating guitar solos. The band really surpasses itself in their guitar skills this time. That is abundantly illustrated in the epic occluding track ‘Mark Of Cain’, combining heavy hacking parts with a spatial centrepiece, to round off via acoustic guitars with unworldly beautiful, howling guitar leads. ‘SUN’ is a challenging musical adventure which proves that Secrets Of The Moon came out stronger than ever of this pitch-black time. Averse to all trends and styles, they have created a unique manifest that will resound in my head (and heart) for a very long time.
Nederlands:
Meer dan drie jaar bleef ‘Seven Bells’ het meest recente wapenfeit van de Duitse innovatieve black metal band Secrets Of The Moon. In die tijd nam de band noodgedwongen afscheid van LSK (bas), want zij pleegde begin 2013 helaas zelfmoord. Een jaar later verdween drummer Thelemnar uit de band. Het nieuwe album ‘SUN’ is dan ook niets meer of minder dan een verwerkingsproces van al die emoties. Bandleider sG (zang, gitaar, keyboards) en gitarist Ar (nu ook producer) staken de koppen bij elkaar en lieten de inspiratie de vrije loop. De vernieuwde band gaat nog een stap verder in grensverleggend musiceren dan anders. Zo kunnen we nog allerminst van black metal spreken, maar van een kunstzinnige uiting waar amper een stijl op te plakken valt. Alle zang is clean, al betekent dit allerminst dat het viertal aan intensiteit ingeboet heeft. Integendeel. ‘SUN’ grijpt naar de keel door zijn wanhoop, verdriet en ten slotte berusting om versterkt uit de strijd te komen.
Ik zou ‘SUN’ vrij toegankelijk willen noemen, al geldt dit allerminst voor de openingstrack ‘No More Colours’ waar zalvende klanken al spoedig in een verkondigende furie veranderen die doet denken aan A Forest Of Stars. Even later zitten we temidden van een experimentele kosmische opgang, die echter leidt naar gestructureerde melodieuze passages, waarbij slepende gitaarsolo’s de leiding nemen. Repetitieve zang schept een beklijvende trance waarvan de rillingen over je rug lopen. ‘Dirty Black’ blijkt overzichtelijk, met smeuïge zang waarvan de intensiteit aan Jan Transit van In The Woods herinnert. De huidige sound van Secrets Of The Moon doet ons trouwens meer dan eens denken aan die ondergewaardeerde band uit Noorwegen. Slepende klanken herbergen echter altijd een stuwkracht, waardoor een geraffineerde strakheid ontstaat.
Melancholie viert hoogtij in de relatief kalme songs ‘Man Behind The Sun’ en ‘Hole’ met gastvocalen van Thomas Helm (Empyrium). Het tempo wordt even opgedreven in het vlot rockende ‘Here Lies The Sun’ dat zelfs een rockpunk attitude ambieert (of laten we het gotische toegankelijkheid noemen). ‘I Took The Sky Away’ vangt nederig aan met aarzelende pianoklanken, maar gaat al spoedig in crescendo om uiteindelijk traag en bezwerend uit te monden in repetitieve zang en fascinerende gitaarsolo’s. Wat gitaarwerk betreft heeft de band zich echt overtroffen. Dat komt nog eens in het lang en breed tot uiting in de epische afsluiter ‘Mark Of Cain’ dat heftig hakkende stukken combineert met een ruimtelijk middenstuk om via akoestische gitaren te eindigen in onwerelds mooie, huilende leads. ‘SUN’ is een uitdagend avontuur dat aantoont dat Secrets Of The Moon gelouterd uit deze gitzwarte periode gekomen is. Wars van alle trends en stijlen hebben zij een uniek manifest gecreëerd dat nog lang zal nazinderen in mijn hoofd (en hart).
Tracklist:
No More Colours (8:32)
Dirty Black (7:01)
Man Behind The Sun (6:31)
Hole (6:45)
Here Lies The Sun (6:59)
I Took The Sky Away (7:59)
Mark Of Cain (8:58)
| Musicians:
sG: vocals, guitars, keyboards
Ar: guitars, backing vocals
Naamah Ash: bass
Erebor: drums
Guest:
Thomas Helm (Empyrium): vocals coach and backing vocals
|
Geplaatst door Vera op zaterdag 19 december 2015 - 15:58:35
Reageren is uitgeschakeld
|
|
