|
VORNA: Ei Valo Minua Seuraa
English:
Two years ago Finnish pagan metal collective Vorna came peeping at our door with the debut album ’Ajastaika’, a typical album that was not bad, but surely not something to be jubilated. Two years later we can welcome the successor ‘Ei Valo Minua Seuraa’ (‘No Light Follows Me’).
In comparison with the debut, the six-piece has increased their epic atmosphere, by giving a greater role to keyboards (Saku Myyryläinen) with soaring arrangements. The melodic pagan metal is relished all over with that, with a kind of vintage overtones one can also notice in German bands like Menhir en Saxorior. One could even invite them for Rockpalast, due to the seventies roots touch. It means that fetching melodies are featured in the blackened roots. In addition to the eerie chants of Vesa Salovaara, some sturdy clean vocal harmonies are heard in some of the songs. It is a bit like a sword with two sides. The generally lengthy songs are meritorious, but they just miss that extra to make you flabbergasted. Keyboards remain important in the whole thing, in which nature elements (‘Vaipunut’) and introvert contemplation are more prominent than rigorous battles. Also ‘Yksin’ (‘Alone’) includes some ballad-like moments. The music is well-arranged, the biggest flaw are the creepy black-like vocals. A mediocre release in the genre, however without too much flaws.
Nederlands:
Twee jaar geleden kwam het Finse pagan metal collectief Vorna piepen aan onze voordeur met debuut ’Ajastaika’, zo’n typisch album dat niet slecht was, maar waar we zeker ook niet van wakker lagen. Twee jaar later kunnen we de opvolger ‘Ei Valo Minua Seuraa’ (‘No Light Follows Me’) verwelkomen.
In vergelijking met het debuut heeft het zestal de epische sfeer uitgewerkt, mits een grotere rol voor keyboards (Saku Myyryläinen) en vrijwel zwevend aandoende arrangementen. Daarmee wordt de melodieuze pagan metal aangedikt met een vintage randje waar ook bands als Menhir en Saxorior in Duitsland gebruik van maken. Je zou hen zelfs kunnen uitnodigen voor Rockpalast. Het betekent dat melodieën centraal staan in de zwartgeblakerde wortels en men naast niet zo beste knekelzang van Vesa Salovaara ook kloeke lage heldendichten in sommige songs kan horen. Het is een beetje een zwaard dat langs twee kanten snijdt. De overwegend lange songs zijn verdienstelijk, maar missen net het talent om je in te palmen. Keyboards blijven belangrijk in het geheel, waar natuurelementen (‘Vaipunut’) en introverte contemplatie het halen op rigoureuze pagan battles. Ook ‘Yksin’ (‘Alone’) kent enige balladeske momenten. De muziek is best puik gearrangeerd, het grootste struikelblok is de zang. Een middenmoter in het genre.
Tracklist:
Harmaudesta (Away From Grey) (3:56)
Jälkemme (Heritage) (7:37)
Itsetön (Soul Shriven) (8:07)
Sieluni Varjossa (In The Nightside Of Self) (6:58)
Vaipunut (Of Life Descended) (3:47)
Yksin (Alone) (6:40)
Hiljaiset Rauniot (Silent Ruins) (8:48)
| Musicians:
Vesa Salovaara: vocals
Arttu Järvisalo: guitars
Henri Lammintausta: guitars
Niilo Könönen: bass
Saku Myyryläinen: keyboards
Mikael Vanninen: drums
|
Geplaatst door Vera op vrijdag 01 januari 2016 - 14:07:52
Reageren is uitgeschakeld
|
