|
MOURNING BELOVETH: Rust & Bone
English: Again three years went by since the previous album ’Formless’ regaled us with so many hours of enchanting a new masterdo(o)m of the Irish band Mourning Beloveth. The band always takes its time to work minutely on new songs. Although, for their sixth studio album ‘Rust & Bone’ it was limited to nine months writing and six days recordings at the Skyhammer Studios with producer Chris Fielding. The album has once again an amazing massive sound and that’s also thanks to the mastering by Esoteric mastermind Greg Chandler.
In a symbolic manner, Mourning Beloveth ended up touring for the predecessor ‘Formless’ by playing two gigs with the integral performance of that album around Halloween time. Then the road was open for the ‘Rust & Bone’ era and this was already illustrated with a ten days tour through Europe in December 2015. In the Low Lands we have to wait a little longer to see them on stage again, but in the meantime we have the opportunity to dive deep into the growing admiration for the new effort. Again the band managed to surpass itself, by bringing the contrasts between the deep, rolling grunts of Darren Moore and the clean, solemn chants of guitarist Frank Brennan to perfection. The idiosyncratic Irish nature of the band is always noticeable, hard to pinpoint in words, but it makes us think of Primordial from time to time as well. Even though the style is undeniable ponderous doom/death metal, yet ferocious accelerations bring in some necessary fervency. Long compositions are always present and also now our ‘grievous’ listen adventure starts with a stunner of more than sixteen minutes length. Instant goose-bumps during the introvert beginning with melancholic clean vocals! Next ‘Godether’ unfolds in a majestic way with heavy riffs and juicy growls of Darren. Magnificent leads meander through the ultra heavy foundation, while Darren preaches ultimate sadness and despair. ‘Nothing happens, nobody comes,…’ Wallowing in sombre solace can be considered as a liberating catharsis right here. After seven minutes they quieten down things to plucking guitars and whisperings, while we hear soaring sounds in the background. Nevertheless the finale of this song appears to be really savage and fast. Both words of the title are represented by two short, semi-acoustic interludes; ‘Rust’ with serene vocals, ‘Bone’ remains instrumental. Electric guitars resound heavy again in the eleven minutes long ‘The Mantle Tomb’. Initially epic, empyrean clean vocals, later growls with instrumental crescendo, ultimately Mourning Beloveth at its best, while the raging guitars are put on hold after six minutes for a slow and solemn passage towards the next climax. Flirting leads are of breathtaking beauty here, and Darren goes deep, very deep at the end… utterly deep in despair, so it seems. Naturally the lyrics brim with sadness and pessimism, but also poets like Yeats and Beckett have inspired the five Irishmen to come up with great things. Thus occluding track ‘A Terrible Beauty Is Born’ happens to be a poem of Yeats. With its clean vocals and acoustic guitars, it invokes the compelling magic of 16 Horsepower/Wovenhand. You see, Mourning Beloveth still manages to add some captivating surprises in its musical universe. Consequently we conclude: after all these years they have written another ‘must have’ for every doom/death metal fan! Praise! Masterly doom from Ireland!
Nederlands: Het is alweer drie jaar geleden dat het vorige album ’Formless’ ons menig uurtje deed genieten van een nieuw doommeesterwerk van de Ierse band Mourning Beloveth. De band neemt telkens de tijd om rustig aan nieuwe songs te werken, al werd dit voor hun zesde studioalbum ‘Rust & Bone’ beperkt tot negen maanden schrijven en zes opnamedagen in de Skyhammer studio met producer Chris Fielding. Dat het album wederom een verrukkelijke massieve sound heeft is eveneens te danken aan de mastering door Esoteric-man Greg Chandler.
Op symbolische wijze nam Mourning Beloveth afscheid van het toeren voor voorganger ‘Formless’ door op Halloween twee concerten te spelen met de integrale uitvoering van dat album. Daarna lag de weg vrij naar ‘Rust & Bone’ en dat werd in december al verzilverd met een tiendaagse tournee dwars door Europa. In de Lage Landen moeten we nog even op hun terugkeer naar onze podia wachten, maar intussen zijn we zoet met het heerlijke groeiproces van de nieuweling. Weer heeft de band zichzelf overtroffen in nog meer zorg voor het contrast tussen de diepe, rollende grunts van Darren Moore en de cleane, plechtige vocale inbreng van gitarist Frank Brennan. Het typisch Ierse karakter van de band is steeds merkbaar, moeilijk echt in woorden te vatten, maar maakt dat we soms ook aan Primordial denken. Want al is de stijl onverminderd zware doom/death metal, toch zorgen woeste versnellingen voor het broodnodige vuur. Lange composities zijn steeds paraat geweest en ook nu start ons ‘smartelijke’ luisteravontuur met een kanjer van meer dan zestien minuten. Meteen kippenvel tijdens het introverte begin met weemoedige, cleane zang! ‘Godether’ bloeit dan op majestueuze wijze open met zinderende riffs en de sappige growls van Darren. Prachtige leads meanderen tussen de ultra zware basis, terwijl Darren opperste zwartgalligheid predikt: ‘Nothing happens, nobody comes…’, het wentelen in sombere troost kan hier weer beschouwd worden als een bevrijdende catharsis. Na zeven minuten verstilt men tot tokkelende gitaren en gefluister, terwijl op de achtergrond zwevende klanken heersen. Toch wordt de finale van dit nummer nog ongemeen woest en snel. Beide woorden uit de albumtitel worden vertegenwoordigd door korte, semi-akoestische stukjes, ‘Rust’ met serene zang, ‘Bone’ blijft instrumentaal. De elektrische gitaren weerklinken stevig in het elf minuten durende ‘The Mantle Tomb’. Aanvankelijk epische, verheven klare zang, daarna grunts met aanzwellend instrumentarium, op en top Mourning Beloveth op zijn best, terwijl na zes minuten de raggende gitaren een halt worden toegeroepen om zich traag en plechtig naar een volgende climax toe te werken. De flirtende solo’s zijn hier van een ongelofelijke schoonheid en Darren gaat diep op het laatste… heel diep in opperste wanhoop, zo lijkt het wel. Uiteraard zijn de teksten vol pessimisme en droefheid, maar ook dichters als Yeats en Beckett inspireerden de vijf Ieren om tot grootse dingen te komen. Zo is de afsluiter ‘A Terrible Beauty Is Born’ een gedicht van Yeats dat met zijn cleane zang en akoestische gitaren de begeestering van 16 Horsepower/Wovenhand oproept. Zo weet Mourning Beloveth in zijn muzikale universum nog steeds beklijvende verrassingen in te bouwen. We besluiten dan ook: ze hebben na al die jaren weer een ‘must have’ voor elke doom/death metal fan geschreven. Hulde! Meesterlijke doom uit Ierland!
Tracklist:
Godether (16:24) Rust (1:56) The Mantle Tomb (11:18) Bone (1:29) A Terrible Beauty Is Born (6:59)
| Musicians:
Darren Moore: vocals Frank Brennan: guitars, clean vocals Pauric Gallagher: guitars Brendan Roche: bass Timmy Johnson: drums
|
Geplaatst door Vera op dinsdag 23 februari 2016 - 12:32:05
Reageren is uitgeschakeld
|
|