 |
ARKAN: Kelem
English:
Arkan was founded in 2005 by Foued Moukid, at that time still drummer in The Old Dead Tree. With this outfit they wanted to blend (death) metal with oriental influences and that resulted in three meritorious albums that appeal to an audience that also likes Orphaned Land and Myrath. We are dealing with Maghreb influences here, since the guys have Algerian and Moroccan roots, even though they are born and raised in Paris. The band became softer and more melodious per album, with the 2014 released ’Sofia’ as super melodic album featuring female vocals and a minority of grunts. An evolution that seemed to keep pace with the one of Orphaned Land.
Fans from the early days who did not like that development, can look forward to ‘Kelem’. Sometimes you hear that a new album happens to be a reaction to the previous one and that is tenable for this one. Of course the spirit of the age is another reason for more harshness, since ‘Kelem’ appears to be a denunciation on what’s going on in this world; something you cannot ignore in Paris. In the lyrics there’s rage about the terror attacks, while thoughtful considerations about the refugees in Europe are featured as well. This frustration results in heavier music. No graceful female vocals this time and even a drastic decrease of those typical oriental elements, although they still shine through in acoustic passages and eastern melodies. The biggest news we have to mention is that Manuel Munoz joined the band of his former buddy. This year the former singer of The Old Dead Tree was recruited as lead singer, while guitarist Florent Jannier has the opportunity again to go all the way with his harsh grunts. We are really glad about that!
Indeed, this thematic and very emotional album demanded a strong and versatile talented vocalist. We all know that Manuel has always been strong in putting deep emotions in his vocals and that brings the performance on ‘Kelem’ to a higher level. We already hear him in great shape in opener ‘Kafir’ which combines tight riffs with relaxed drum fills. Melancholy reigns in ‘Nour’, with chunky riffs and restless voices on sample. Here the grunts join in and they even increase in the raging ‘The Call’. Clean vocals are slightly distorted in a spatial way here. Oriental sounds and emotive chants feature ‘Cub Of The Caliphate’ in which they sing about radicalisation of the young people and how they become a stranger for their families and friends. The harshest song is ‘Erhal’ and exactly this one is chosen to put on line as first encounter. It must be a surprise for those who only know Arkan of the latest albums, since this is really death metal. With the frivolous, short instrumental interlude ‘ Eib’ the album takes a turn. The problem of refugees is featured in ‘Just A Lie’ and ‘Beyond The Wall’ and these dramatic happenings are rendered in a brilliant manner by Munoz. In the sensitive parts the hint with early Anathema looms up again. This brims with despair and intensity. Title track ‘Kelem’ is made up of three parts and is a summarizing occlusion of this album, one that sounds very epic. After the growls and eastern tinged solos of ‘Ray Of Hope II’ there comes another piece of music with melancholic violins, as if we can imagine the credit titles of a documentary before our very eyes. However, reality is sometimes weirder than a movie these days.
Nederlands:
Arkan werd in 2005 opgericht door Foued Moukid, toen ook nog drummer bij The Old Dead Tree. Met deze outfit is het de bedoeling (death) metal met oriëntaalse invloeden te vermengen en dat resulteerde in drie verdienstelijke albums die een publiek aanspreken dat eveneens van Orphaned Land en Myrath houdt. Hier betreft het Magrebinvloeden want de heren zijn van Algerijnse en Marokkaanse afkomst, ook al zijn ze geboren en getogen in Parijs. De band had wel de neiging om zachter te worden per album, met het in 2014 verschenen ’Sofia’ als super melodieus album met vrouwelijke zang en haast geen grunts meer. Een evolutie die gelijke tred scheen te houden met die van Orphaned Land…
Fans van het eerste uur die dat minder leuk vonden, kunnen zich verheugen op ‘Kelem’. Je hoort wel eens dat een bepaald album een reactie is op het vorige en dat kunnen we hier wel stellen. Natuurlijk zit ook de tijdsgeest daar voor iets tussen, want ‘Kelem’ is een aanklacht op wat er in de wereld gaande is en waar je in Parijs nu eenmaal niet blind voor kunt zijn of blijven. In de teksten wemelt het dan ook van woede tegen terroristen, terwijl overpeinzingen over de vluchtelingenstroom naar Europa eveneens aan bod komen. De woede en ergernis uit zich in veel hardere muziek. Geen sierlijke vrouwelijke zang meer en zelfs een danige vermindering van die typische oriëntaalse invloeden, al schemeren ze in het gebruik van akoestische passages en oosterse melodieën nog wel door. Het grootste nieuws dat we kunnen melden is dat Manuel Mundoz zijn vroegere spitsbroeder is komen te vervoegen. De vroegere zanger van The Old Dead Tree is dit jaar aangeworven als lead zanger, terwijl gitarist Florent Jannier zich terug voluit kan laten gaan in woeste grunts. Dat doet ons een groot plezier!
Nu vereiste dit thematische en zeer emotionele album inderdaad wel een sterke en veelzijdige zanger. In het ‘diepe emoties in zijn stem’ leggen is Manuel altijd sterk geweest en dat komt de uitvoering van ‘Kelem’ erg ten goede. We horen hem reeds in goede vorm tijdens openingstrack ‘Kafir’ dat afgemeten riffs en ontspannen drumspel mooi laat samengaan. Weemoed heerst in ‘Nour’, met drassige riffs en een rusteloze sample stemmen. Hier doen de grunts hun intrede en zij komen nog meer aan bod in het kwade ‘The Call’. De heldere zang is hier lichtjes ruimtelijk vervormd. Oosterse klanken en emotionele zang kenmerken ‘Cub Of The Caliphate’ waarin verteld wordt hoe jongeren radicaliseren en onherkenbaar worden voor hun familie en vrienden. Het hardste nummer is ‘Erhal’ en net dit is on line gezet als eerste kennismaking. Dat moet schrikken zijn voor zij die enkel de latere Arkan albums kennen, want dit is op en top death metal. Met het frivole instrumentale, korte intermezzo ‘Eib’ neemt het album een wending. Het vluchtelingenprobleem wordt bezongen in ‘Just A Lie’ en ‘Beyond The Wall’ en deze dramatische gebeurtenissen worden schitterend vertolkt door Munoz. In de gevoelige passages komt de hint met vroegere Anathema terug boven. De wanhoop en problematiek druipen er van af. Titelsong ‘Kelem’ bestaat uit drie delen en vormt een overzichtelijk besluit van dit album dat we erg episch kunnen noemen. Na de grunts en oosterse solo’s van ‘Ray Of Hope II’ volgt nog een stukje muziek met weemoedige violen waarbij we ons heel levendig een aftiteling van een documentaire kunnen voorstellen. Alleen is de realiteit tegenwoordig soms ongelofelijker dan een film…
Tracklist:
Kafir (5:05)
Nour (5:34)
The Call (5:23)
Cub Of The Caliphate (4:17)
Erhal (4:14)
Eib (1:23)
Just A Lie (5:49)
Beyond The Wall (6:01)
Kelem (2:04)
Capital City Burns (2:04)
As A Slave (1:30)
Jasmine Harvest (6:37)
Bonus track:
Ray Of Hope II
| Musicians:
Manuel Munoz: clean & harsh vocals
Florent Jannier: guitars & growls
Mus El Kamal: guitars
Samir Remila: bass
Foued Moukid: drums
|
Geplaatst door Vera op vrijdag 16 december 2016 - 20:14:22
Reageren is uitgeschakeld
|
|
