 |
THEATRES DES VAMPIRES: Candyland
English:
This Italian band took its name from a Parisian theatre, in which vampires pretend to be mortal actors, out of a novella by Anne Rice. Since their formation in 1994, this ‘Candyland’ is their ninth album, five years after their previous one (‘Moonlight Waltz’), and they moved far away from the melodic black style in which they started 20 years ago. The album is inspired by the eponymous room in the infamous Pennhurst asylum in Pennsylvania. In this line-up we find a new guitarist, while the keyboard parts are taken care of by guests.
‘Morgana’ kicks off heavy with a mix of electro beat and gothic with symphonic veils. ‘Resurrection’ continues in the same vein, but is catchier due to the vocal hooks of Sonya, whose voice alternates between sensitive, whispering and raw. ‘Delusional’ is more symphonic and some dreary male vocals are added. ‘Parasomnia’ rushes from the starting block, faster, more metal, while the ominous title track is more sober, rather plain gothic. ‘Ragdoll’ is pounding electro/gothic with symfo and catchy, intense vocals. In ‘Pierrot’, Sonya uses her soprano voice, together with the sombre beautiful melody and guitar solo, this makes, arguably, for the best song of the album, while electro drives the Depeche Mode cover which follows, with very eighties new wave keyboard input, which follows. In the very electro as well ‘Opium’, Sonya uses her soprano once again and ‘Seventh Room’ goes industrial with additional vocals from the Moonspell vocalist. The melancholic ‘Autumn’ closes.
Very diverse album, nevertheless consistent in terms of summoned atmosphere.
Nederlands:
Deze Italiaanse band ontleende zijn naam aan een fictief Parijs theater, waar vampiers zich voordeden als sterfelijke acteurs, uit een roman van Anne Rice. Sinds hun oprichting in 1994 is ‘Candyland’ hun negende album, vijf jaar na hun vorige (‘Moonlight Waltz’), en zijn ze erg ver van hun oorspronkelijke melodieuze black waarmee ze 20 jaar geleden begonnen. Het album is geïnspireerd door de gelijknamige kamer in het beruchte Pennhurst krankzinnigengesticht in Pennsylvania. In deze bezetting vinden we een nieuwe gitarist, terwijl keyboardpartijen door gasten ingevuld worden.
‘Morgana’ trapt stevig af met een mix van electro beat en gothic met symfonische sluiers. ‘Resurrection’ zit in hetzelfde straatje, maar is catchier, door de vocale hooks van Sonya, wiens stem wisselt tussen gevoelig, fluisterend en rauw. ‘Delusional’ is meer symfonisch en wat naargeestige mannelijke parlando wordt toegevoegd. ‘Parasomnia’ snelt uit het startblok, sneller, meer metal, terwijl het dreigende titelnummer terug bezadigder, eerder pure gothic is. ‘Ragdoll’ is stampende electro/gothic met symfo en catchy, doorleefde stem. In ‘Pierrot’ gebruikt Sonya haar sopraan, samen met de somber mooie melodie en gitaarsolo maakt dit, mijn inziens, het tot het beste nummer van het album, terwijl electro de daaropvolgende Depeche Mode cover, met erg eighties new wave keyboard inbreng, stuwt. In het eveneens erg electro ‘Opium’ gebruikt Sonya weer haar sopraan en ‘Seventh Room’ gaat richting industrial met extra vocalen van de Moonspell zanger. Het melancholische ‘Autumn’ sluit af.
Erg divers album, dat niettemin consistent qua opgeroepen sfeer blijft.
Tracklist:
Morgana Effect (3’42 )
Resurrection Mary (4’15”)
Delusional Denial (3’09”)
Parasomnia (4’09”)
Candyland (4’03”)
Your Ragdoll (3’21”)
Pierrot Lunaire (3’16”)
Photographic (cover Dépeche Mode) (3’35”)
Opium Shades (3’28”)
Seventh Room (3’25”)
Autumn Leaves (3’35”)
| Musicians:
Sonya Scarlet – vocals
Giorgio Ferrante – guitars
Zimon Lijoi – bass, backing vocals
Gabriel Valerio – drums, backing vocals
Guest appearance:
Fernando Ribeiro (Moonspell) – vocals on ‘Seventh Room’
|
Geplaatst door Vera op zondag 15 januari 2017 - 22:24:57
Reageren is uitgeschakeld
|
|
