 |
CRUACHAN: Nine Years Of Blood
English:
With the album ’Blood On The Black Robe’ of 2011, a new chapter began in the by then already wealthy history of the Irish folk/black metal band Cruachan. These echelons of the folk metal genre returned to the roughness and heaviness of their early days and with the departure of Karen Gilligan the smoothened touch of female vocals also disappeared. Not only the undersigned applauded that, the popularity of the band soon increased from then on. ’Blood For The Blood God’ (2014) continued that approach and it was the second part of a trilogy with ‘blood’ as theme. Now the time has come for the third and last part of the trilogy: ‘Nine Years Of Blood’, a concept album about the historical war between England and Ireland. It took place from 1593 till 1603.
Once again this happens to be a must have for those who have a liking for passionate folk metal with historical, intelligent lyrics. Keith Fay does an amazing job, not only as vocalist, but at every discipline of being musician. Even though the album is mainly heavy, yet there is more room again for sublimation and different approaches. This time even influences coming from classical music, according to the explanation of the creator of this epic. Our impression is that they remain heavy and battle-like. Traditionally they kick off the album with a beautiful, atmospheric instrumental intro ‘I Am Tuan’, but then they cut loose with ‘Hugh O’Neill – Earl Of Tyrone’, brimming with ferocious blackened screams and Spartan tight guitars. Only a flute intermezzo is a moment to take a breath, then they proclaim the title in a fetching and rebellious manner. ‘Blood And Victory’ has a kind of schwung that reminds me a bit of Finntroll for some reason, but furthermore this comparison ends, that’s obvious.
Again they smoothly gallop between raucous vocals and calmer passages. Catchy is the interaction between clean and harsh vocals. The first song written for this album by Keith Fay – and the longest one – is ‘Queen Of War’. A melancholic violin and clean vocals at the beginning, then follows an epic outburst and it gets heavier and tighter with towards the end a bass intermezzo and inciting metal. The harmony vocals in ‘The Battle Of The Yellow Ford’ are beautiful, but soon there is a lot of diversity in vocals and instrumental skills. Obviously violin and flutes have an important and prominent role in the songs. A nice example of that appears to be ‘Cath Na Brioscal’. Folk melodies flirt with classic heavy metal riffs in the captivating The Harp, The Lion, The Dragon And The Sword’, while the title is repeated in a conjuring way. After any short intermezzos (‘An Ale Before Battle’ and the title track) they also keep our ultimate attention during the next songs, rounding off with a heavy version of the traditional ‘Back Home In Derry’. Again a very strong album of these Irish representatives of folk metal!
Nederlands:
Met het album ’Blood On The Black Robe’ begon in 2011 een nieuw hoofdstuk in de toen al rijke geschiedenis van de Ierse folk/black metal band Cruachan. Deze echelons van het folk metal genre keerden terug naar de ruwheid en heftigheid uit hun beginperiode en met het vertrek van Karen Gilligan verdween ook de verzachtende toets der vrouwelijke vocalen. Niet alleen ondergetekende was daar blij mee, de populariteit van de band ging vervolgens terug in stijgende lijn. ’Blood For The Blood God’ (2014) vervolgde deze koers en was het tweede luik van een trilogie met bloed als thema. Nu is het tijd voor het derde en laatste deel van de trilogie: ‘Nine Years Of Blood’, een conceptalbum over de oorlog tussen Ierland en Engeland van 1593 tot 1603.
Het is wederom verplichte kost voor zij die houden van gepassioneerde folk metal met geschiedkundige, intelligente teksten. Keith Fay is – en niet alleen als zanger – in grote vorm en ook al is dit album nog heftig, toch is er terug meer ruimte voor sublimatie vanuit andere hoek. Ditmaal zelfs uit de klassieke muziek, volgens de maker van dit epos. Onze indruk is toch dat men er stevig en strijdlustig tegenaan gaat. Het album vangt traditiegetrouw aan met een sfeervol instrumentaal intro ‘I Am Tuan’, maar dan barst ‘Hugh O’Neill – Earl Of Tyrone’ los met woeste zwartgeblakerde zang en Spartaanse gitaren. Enkel een fluitintermezzo vormt de adempauze, dan scandeert men op aanstekelijke en opruiende wijze de titel. Ergens heeft ‘Blood And Victory’ een bepaalde schwung dat me aan Finntroll doet denken, maar verder houdt die vergelijking op en galoppeert men weer vlot tussen ruwe zang en kalmere stukken.
Catchy is de wisselwerking tussen cleane en black zang. Het eerste nummer dat Keith Fay schreef voor dit album – en ook het langste – is ‘Queen Of War’. Een weemoedige viool en cleane zang voorop, dan valt men episch uit en wordt het heftiger en strakker met naar het einde toe ook een basintermezzo en ophitsende metal. De samenzang in ‘The Battle Of The Yellow Ford’ is mooi, maar weldra volgt er heel wat afwisseling, zowel in de zang als instrumentaal. Viool en fluitspel spelen van oudsher een grote rol in de songs. Een mooi voorbeeld daarvan is ‘Cath Na Brioscal’. Folk melodieën spelen wulps haasje over met klassieke metalen riffs in het beklijvende ‘The Harp, The Lion, The Dragon And The Sword’ waarvan de titel bezeten gescandeerd wordt. Na enkele korte intermezzo’s (‘An Ale Before Battle’ en het titelnummer) weet men ook in de volgende tracks de spanning hoog te houden, om te eindigen met een heftige versie van de traditional ‘Back Home In Derry’. Wederom een bijzonder sterk album van deze Ierse voorvechters van folk metal!
Tracklist:
I Am Tuan (2:37)
Hugh O’Neill – Earl Of Tyrone (4:37)
Blood And Victory (4:43)
Queen Of War (6:16)
The Battle Of The Yellow Ford (4:50)
Cath Na Brioscal (5:47)
The Harp, The Lion, The Dragon And The Sword (5:28)
An Ale Before Battle (0:28)
Nine Years Of Blood (1:35)
The Siege Of Kinsale (5:01)
Flight Of The Earls (4:06)
Back Home In Derry (2:58)
| Musicians:
Keith Fay: vocals, guitars, keyboards, tin whistle, bouzouki, mandolin, bodhran, percussion
Kieran Ball: electric & acoustic guitars
Eric Fletcher: bass
John Ryan: violin, cello, bowed bass
Mauro Frison: drums
|
Geplaatst door Vera op maandag 07 mei 2018 - 22:33:01
Reageren is uitgeschakeld
|
|
