 |
THE SAD FLOWERS: Desolation
English:
After their self-titled debut in 2017, ‘Desolation’ happens to be the sophomore album from the Belgian studio project The Sad Flowers, more precisely Jan Ooms and Jany Claeskens. Thirteen brand new tracks are presented in a digipak with amazing artwork, created by Mieke Janssens. This desolate image of a worn out, emaciated world in which a wolf is desperately searching for food, a ship has run ashore and the lighthouse sends its pale light over apocalyptic vast plains, it all refers to the theme of this album. The worldwide problems about the climate and the role of human beings on that matter, obviously appeals to the common sense of these guys.
Music-wise The Sad Flowers cannot be put in one pigeonhole. It appears to be a mix of rock, hard rock, cold wave and alternative rock, while thoughtful lyrics sketch a dark view on the world and melancholy reigns supreme. The low-ranged, fatalistic voice of Ooms suits this uneasy feeling, that’s why we can also mention any doom influences in their music. The album kicks off with a kind of planetary intro ‘Sphere’. Guitars only join in after a while so that soaring synthesizers prevail in building up the atmosphere. Right after that we already have one of the highlights of the record, namely the more than eight minutes long ‘Deep’. Some Pink Floyd adoration cannot be neglected in the brilliant guitar skills, meandering throughout the whole song via sensitive soloing. The single ‘Distance’ happens to be a catchy one and goes for a new wave approach, a tendency one can notice quite often with The Sad Flowers.
The majority of songs is rather slow paced, but now and then firm riffs add an energetic touch. That’s the way ‘Doubt’ contrasts with the smooth rocking ‘Payback Time’. Melancholy prevails in ‘Sad Flowers’ (nice piano) versus them heavy riffs in ‘Scorpions & Snakes’. They play with massive precision and dedication. ‘Rücksichtslos’ with its German lyrics might not be my favourite, but slightly The Cure influences in ‘Sadness’ – together with the guitar solos – are really great. Another special mention for the second long track of this album, since ‘Rain’ is a shot in a bull’s eye too, surely with its fatalistic timbre. With 70 minutes music, the band really proves having loads of inspiration and it resulted in a fruitful harvest. We are ready for the dark days around Christmas, this music suits them well.
Nederlands:
‘Desolation’ is na het titelloze debuut uit 2017 het tweede album van het Belgische studioproject The Sad Flowers, bestaande uit Jan Ooms en Jany Claeskens. Dertien nieuwe tracks worden gepresenteerd, in een van prachtig artwork voorzien digipak, geïllustreerd door Mieke Janssens. Dit desolate beeld van een uitgemergelde wereld waar een wolf vruchteloos eten zoekt, een schip gestrand is en de vuurtoren nog – tegen beter weten in – zijn strakke straal licht uitzendt over de mistroostige vlakte refereert naar het thema van dit album. De wereldwijde problematiek van het klimaat en de rol die mensen daarin spelen, ligt beide heren duidelijk aan het hart.
The Sad Flowers is onmogelijk in één vakje te plaatsen. Het is een mix van rock, hardrock, cold wave en alternatieve rock, waarbij beschouwende teksten een donker beeld van de wereld schetsen en melancholie hoogtij viert. De lage, donkerbruine zang van Ooms past wonderwel bij dit gevoel van onbehagen, zodat we het duo ook wel enige doominvloeden kunnen aansmeren. Het album vangt aan met een planetair intro ‘Sphere’. De gitaren vallen pas laat in, zodat de zwevende synthesizers alle ruimte krijgen om sfeer op te bouwen. Vlak daarna volgt reeds één van de hoogtepunten in de vorm van het meer dan acht minuten durende ‘Deep’. Enige Pink Floyd adoratie is goed merkbaar in het schitterende gitaarwerk dat zich uitspreidt over heel de compositie via sensitieve solo’s. De single ‘Distance’ ligt meteen makkelijk in het gehoor en kiest voor een new wave aanpak, een tendens die we al eerder merkten bij The Sad Flowers.
Het merendeel van de songs is traag, maar af en toe zorgen stevige riffs voor enige energie. Zo contrasteert ‘Doubt’ met het rockende ‘Payback Time’, maar staat de weemoed centraal (met piano) in ‘Sad Flowers’, om in ‘Scorpions & Snakes’ ferme riffs op ons af te vuren. Er wordt met een grote precisie en bedachtzaamheid gemusiceerd. Het Duitstalige ‘Rücksichtslos’ is wat minder, maar lichte The Cure invloeden in ‘Sadness’ zijn, samen met het solowerk, heel fraai. Nog een speciale vermelding voor het tweede lange nummer van dit album, want ‘Rain’ met zijn fatalistisch timbre is eveneens niet te versmaden. Met 70 minuten speelduur heeft de band in ieder geval genoeg inspiratie geëtaleerd om van een vruchtbare oogst te spreken. Laat de donkere dagen voor Kerst maar komen, deze muziek past er goed bij.
Tracklist:
Sphere (4:25)
Deep (8:26)
Distance (5:35)
Doubt (3:25)
Payback Time (4:16)
Sad Flowers (5:26)
Scorpions & Snakes (5:29)
Deception (5:53)
Rücksichtslos (4:42)
Sadness (6:01)
Rock Heart (4:38)
Rain (7:38)
Watchtower (4:54)
| Musicians:
Jan Ooms: lead & backing vocals, piano, keyboards, programming
Jany Claeskens: all guitars, bass, keyboards, backing vocals, programming
|
Geplaatst door Vera op maandag 11 november 2019 - 18:35:33
Reageren is uitgeschakeld
|
|
