|
AIRBAG: A Day At The Beach
English:
Nederlands:
Airbag is één van de meest emotionele progressieve rockbands uit Noorwegen waarbij het gitaarwerk van Bjørn Riis ons meer dan eens aan David Gilmour van Pink Floyd doet denken. ‘A Day At The Beach’ is de luchtige titel van hun vijfde studioalbum waarop men voor het eerst als trio opereert (vroeger was dit een kwintet). De thematiek van dit album is echter niet luchtig, want het is een conceptalbum over iemand die alles achter zich laat om een onzekere toekomst tegemoet te gaan. De muziek is de soundtrack van deze persoonlijke strijd en zoektocht, de protagonist wordt echter nauwkeurig in de gaten gehouden door een hogere (regering)macht.
Mijn houding is een beetje afwachtend, want de band kondigt aan dat er ditmaal invloeden uit electronica, new wave en filmmuziek de songs zijn binnen geslopen. Wat gaat dit geven in combinatie met het welhaast hemelse timbre waar we Airbag van kennen? Maar wat een plaat is dit! Zuiver op de graat, naakt is al zijn essentie! We geven meer details!
Meteen een track van tien minuten om aan te vangen. ‘Machines And Men’ begint met een ongemakkelijke toon, maar de weemoedige zang van Asle beklijft meteen. Dit klinkt wat machinaal, maar toch warm. Er is immers altijd wel een zwevende achtergrond. De bas stamt duidelijk uit new wave en naarmate het nummer heviger wordt moet ik denken aan The Sound. Pas op het laatste komt Bjorn Riis even los met een prachtige gitaarsolo. Het eerste deel van de titelsong heeft beschouwende zang op een ambient bedje, met droge percussie en electronica/keyboards. Ook strakke new wave klanken bij aanvang van ‘Into The Unknown’, weer een turf van tien minuten. De gevoelige zang is prachtig. Er is een atmosferisch middenstuk dat naadloos overvloeit in het fenomenale gitaarspel met sensitieve solo’s. Wat is dit toch een grootse band! Aarzelende drumpatronen leiden ‘Sunsets’ in, terwijl het spel van toetsen en bas naar de zangpartijen leidt. Al vlug wordt er uitgebarsten met hartverscheurende gitaarsolo’s. Het tweede deel van het titelnummer is instrumentaal en begint met een enerverende, repetitieve toon. Als balsem erop krijgen we gitaarornamenten en synthesizers. Ook hier ontbreekt het solomoment niet. De uitsmijter ‘Megalomaniac’ is ook tien minuten lang en kent een patroon van akoestische, tokkelende gitaren. Weer die aangrijpende zang en mooie solo’s, maar halverwege komen daar ook nog eens harde riffs bij. Intussen is Riis niet meer te houden en speelt hij er op Gilmouriaanse wijze op los tot de finale wegdeemstert met akoestische gitaar. Over een plaat om te herademen gesproken, hier hebben we er één. Puur genot!
Tracklist:
Machines And Men (10:48)
A Day At The Beach (part 1) (3:55)
Into The Unknown (10:28)
Sunsets (8:16)
A Day At The Beach (part 2) (5:33)
Megalomaniac (9:50)
| Musicians:
Asle Tostrup: vocals, keyboards
Bjørn Riis: guitars, keyboards
Henrik Fossum: drums
Guest:
Kristian Hultgren (Wobbler): bass
|
Geplaatst door Vera op vrijdag 31 juli 2020 - 22:39:24
Reageren is uitgeschakeld
|
