|
HAIL SPIRIT NOIR: Eden In Reverse
English:
Nederlands:
Wat is dit een verslavend album! Ik had het Griekse Hail Spirit Noir in gedachten als zijnde een avant-garde black metal band in de trant van Borknagar en Arcturus, maar dit is toch totaal anders. Op dit vierde studioalbum ‘Eden In Reverse’ is geen sprankeltje black metal meer te vinden, maar is de band inmiddels geëvolueerd naar een bruisende spacey entiteit die flink rockt en tezelfdertijd toch hemels is.
Sinds 2018 zijn de sessiemuzikanten van de live concerten ook bij de band ingelijfd en dat maakt dat Hail Spirit Noir nu een zeskoppig collectief is. Dit is het album waar ze het langst aan gewerkt hebben. Al spoedig bleek na enkele experimenten dat hun sound nu opgeschoven is naar de jaren 70-80 in plaats van 60-70. Dat betekent veel meer effecten uit moog, synthesizers en dergelijke. Niet onlogisch met twee gasten in de band die synthesizer spelen. Deze retro futuristische stijl is een beetje surrealistisch van aard met veel psychedelische klanken en uitwaaierende gitaren. Geen extreme zang meer (behalve de schreeuw op het einde van ‘Alien Lip Reading’ maar die kan men ook vergelijken met de oerschreeuw in ‘Careful With That Axe Eugene’ van Pink Floyd).
Dat het iets speciaals gaat worden, horen we al in ‘Darwinian Beasts’ met lijzige, serene zang en veel keyboards en effecten. De teksten zijn een herschrijven van het verhaal van Eden op een surrealistische Darwin-achtige manier. In het eerste lange nummer ‘Incense Swirls’ vallen de gitaren stuwend in en wordt er stevig gerockt, maar steeds dwarrelen er geestverruimende psychedelische klanken tussen. De warmhartige cleane zang doet denken aan hoe Enslaved en Vintersorg cleane plechtige zang aanwenden, maar dit nummer heeft ook wel de sfeer van vroege Pink Floyd (denk aan ‘Arnold Layne’).
Een hoogtepunt is ‘Crossroads’ met Lars Nedland (Borknagar, Solefald) als beklijvend zanger, eerst zelfs een stuk a capella. Kippenvel! Een hogere portie Borknagar wordt toegevoegd en dit op vinnig rockende gitaren. Prachtig! Het instrumentale ‘The Devil’s Blind Spot’ geeft een ongemakkelijk, dissonant gevoel met veel zin in experiment, terwijl Vangelis en Tangerine Dream bij momenten niet ver weg zijn. Nog een hoogtepunt is ‘The First Ape On New Earth’ waarin gitaren (en ook glijdende en vurige solo’s) prominent aanwezig zijn naast het bedje van synths. Dit maakt het erg intens, terwijl de effecten als vuurpijlen de duisternis ingeschoten worden op weg naar de sterren. Dan rest ons nog de onaantrekkelijke titel ‘Automata 1980’. Dat is eerst doorbijten. Alsof iemand zijn nieuw moog synthesizer uittest en in slaap gevallen is. Maar moesten we dat ook niet bij ‘A Saucerful Of Secrets’ van Pink Floyd waar pas na minutenlang experimentele chaos het hemelse orgel van Rick Wright je naar de hemel voert? Hier gebeurt iets soortgelijk halverwege – de song duurt tien minuten – wanneer de warme diepe stem me aan Madrugada doet denken en we tussen pulserende sterren en nevels verdwijnen in de oceaan van tijd en ruimte. Deze band heeft zich op een verrukkelijke manier ontwikkeld, net als Secrets Of The Moon zich helemaal getransformeerd heeft en toch intrigerend goed gebleven is.
Tracklist:
Darwinian Beasts (2:18)
Incense Swirls (7:14)
Alien Lip Reading (6:36)
Crossroads (5:09)
The Devil’s Blind Spot (3:42)
The First Ape On New Earth (7:26)
Automata 1980 (10:20)
Bonus tracks on digipak:
Incense Swirls (synthwave remix)
Ever-shifting Tunnels
| Musicians:
Cons Marg: vocals
Theoharis: guitars, vocals
J. Demian: bass, guitars
Sakis Bandis: synthesizers
Haris: synthesizers
Foivos Chatzis: drums
Guest appearances:
Lars Nedland (Borknagar, Solefald): vocals track 4
Dimitris Dimitrakopoulos: vocals
|
Geplaatst door Vera op dinsdag 04 augustus 2020 - 13:29:25
Reageren is uitgeschakeld
|
