 |
ENSLAVED: Vertebrae
| Release: 2008-09-29
Style: progressive black metal
Label: www.indierec.no
Website: www.enslaved.no
Contact:
Playing Time: 49:08
Cat. N°: INDIE023CD
Review by: Vera
Translated by: Vera
Rating: 9,5/10
|
English:
Enslaved is one of those Norwegian bands that initially started as raucous black metal outfit, while they eventually added some elements of other genres with staggering results. We use to call this progressive extreme metal, a term also applied when speaking of bands like Ulver, Borknagar, Satyricon, Mayhem or even Opeth. Two comparable albums in their discography are ‘Isa’ and ‘Ruun’. ‘Isa’ received the Norwegian Grammy and the independent Alarm Price in 2005, ‘Ruun’ also received the Norwegian Grammy in 2006. The musicians of Enslaved belong to the so-called Bergen scene and they are also active in bands such as Trinicria, Borknagar, Audrey Horne, I and Red Harvest. Ice Dale is a respected producer as well. After this impressive curriculum vitae it is time to come to the gist: the new album ‘Vertebrae’.
Although Enslaved’s music still holds the characteristic roughness of black metal (especially in the harsh vocal parts and the imposing riffing), it has not been black metal anymore since a while. Clean vocals and the unworldly beautiful keyboard layers (also mellotron) and some of the guitar soloing verge more to prog or symphonic rock. In addition everything is regaled with alternative overtones which are hard to catch in words, yet it is constantly there in a sensitive way. Let’s call it the refined Tool-element in this case. The songs are minutely constructed and reach an average length of six to seven minutes.
All eight compositions alternate from a kind of coarse vocals (not black metal screams though!) to serene, calm clean vocals (think of the vocal lines of ‘Echoes’ of Pink Floyd: tranquil, contemplative, with a soaring tinge). The comparison with Pink Floyd does not stop here. I got goose-bumps of the emotive guitar solo in ‘Ground’ and same goes for the guitar skills in ‘Reflection’ which may be called progressive rather than simply rocking. Yet they swallow the bait and give them hell in some of the tracks. ‘New Dawn’ and ‘The Watcher’ are heavy as dislodged animals. The mysterious ‘Center’ is a bit slower and includes a captivating calm centrepiece which is built up in a wonderful manner. Next the song invigorates in wilder parts. ‘Vertebrae’ mean ‘wervels’ in Dutch and we see that on the cover. But it also means brave and powerful. And that’s exactly what this record is: a powerful statement of innovative art. Go and see them live in November and December, for they will do an extensive European tour with Stonegard and Krakow!
Nederlands:
Enslaved is één van die Noorse bands die aanvankelijk ruwe black metal maakten en later op zoek gingen naar genrevreemde elementen om tot verbluffende resultaten te komen. Men noemt dit dan progressieve extreme metal, een term die ook gebruikt wordt als de namen Ulver, Borknagar, Satyricon, Mayhem of zelfs Opeth vallen. Twee vergelijkbare albums in hun discografie zijn ‘Isa’ en ‘Ruun’. ‘Isa’ ontving een Noorse Grammy en de onafhankelijke Alarm Price in 2005, ‘Ruun’ kreeg eveneens de Noorse Grammy award in 2006. De muzikanten van Enslaved behoren tot de zogenaamde Bergen-scene en zijn ook actief in o.a. Trinacria, Borknagar, Audrey Horne, I en Red Harvest. Ice Dale is tevens bekend als producer. Na deze indrukwekkende curriculum vitae komen we tot de kern van de zaak: het nieuwe album ‘Vertebrae’.
Hoewel de muziek van Enslaved nog de kenmerkende ruwheid van black metal bezit (vooral in de ruwe zangfragmenten en het imposante riff-werk), is dit allang geen black metal meer. De cleane vocalen en de onwerelds mooie keyboardtapijten (ook mellotron) en sommige gitaarsolo’s neigen meer naar prog of symfonische rock. Daarnaast wordt dit alles overgoten met een alternatief sausje dat men moeilijk kan vatten in woorden, maar dat wel gevoelsmatig constant aanwezig is. Laten we dit het geraffineerde Tool-element noemen in dit geval. De nummers zijn minutieus uitgewerkt en halen meestal dan ook de zes à zeven minuten.
De acht composities wisselen allen een soort ruwe zang (geen black metal screams echter!) af met serene, kalme cleane vocalen (denk in dit geval aan de zang in ‘Echoes’ van Pink Floyd: rustig, beschouwend, met een zweem van zweverigheid). De vergelijking met Pink Floyd houdt daar niet op. Ik kreeg kippenvel van de gevoelige gitaarsolo in ‘Ground’ en datzelfde gitaarwerk in ‘Reflection’ is ook eerder progressief dan rockend te noemen. Toch gooit men in sommige nummers ook alle remmen los. ‘New Dawn’ en ‘The Watcher’ zijn heftig als opgejaagd wild. Het geheimzinnige ‘Center’ houdt de pas in en heeft een beklijvend kalm middenstuk dat prachtig opgebouwd is. Daarna wint de song aan kracht. ‘Vertebrae’ betekent wervels, dat zien we ook op de hoes. Maar het betekent ook flink en krachtig. En dat is nou net wat deze plaat is: een krachtig statement van innovatieve kunst. Ga dat live zien in november en december, want dan is er een uitgebreide Europese tournee met Stonegard en Krakow!
Tracklist:
Clouds (6:08)
To The Coast (6:27)
Ground (6:37)
Vertebrae (4:59)
New Dawn (5:22)
Reflection (7:44)
Center (7:32)
The Watcher (4:10)
| Musicians:
Ivar Bjornson: guitars
Grutle Kjellson: vocals, bass)
Arve Isdal (Ice Dale): guitars
Herbrand Larsen: keyboards, Mellotron, vocals
Cato Bekkevold: drums
|
Geplaatst door Vera op vrijdag 26 september 2008 - 14:37:55
Reageren is uitgeschakeld
|
|
