 |
THE ETERNAL: Kartika
English:
The Eternal may be originating from Australia, there has always been a link to the holy doom trinity of England: Anathema, My Dying Bride and Paradise Lost. I got to know them as Cryptal Darkness with graceful violin parts of Martin Powell. Later on they changed their name into The Eternal and doom and grunts were exchanged for clean vocals and a dark gothic approach. In this style we can welcome the third album of The Eternal ‘Kartika’ and it is once again a musical adventure we can consider as one of the top notch releases of current captivating music.
On the first The Eternal album ‘The Sombre Light Of Isolation’ (2004) one could still find a few doom influences of Kelson’s former band Cryptal Darkness, but these were as good as gone one year later on its successor ‘Sleep Of Reason’. From now on sensitive melancholy was caught in accessible songs with a slightly gothic and progressive touch. On ‘Kartika’ they even go one step further in that direction. ‘Silence’ opens with atmospheric keyboards, heavy riffs and an engrossing timbre akin to The Tea Party. Clean, sonorous vocals complete it all, same vocals that give me a kind of eighties new wave feel for some indefinable reason: a clear yet warm-hearted voice. Piano and keyboards create a melancholic tinge, invigorating the generally dark mood of the songs. In tracks such as ‘Lost Our Way’ (a catchy song they have shot a videoclip for) and the instrumental ‘Kartika’ we hear magnificent string arrangements. Although some heavier and wilder soloing is prominent is ‘Self Inflicted’ and ‘A Pale Reflection’ (introspectively sung the Anathema way), yet the album is above all graceful and peaceful.
Catchy gothic songs like ‘Illuminate’ and ‘Means For An Ending’ instantly grab you, but the depth of the somewhat longer compositions impresses me even more. ‘Blood’ is such a gem. It unwieldy moves forward in a Led Zeppelin’s ‘Kashmir’ alike manner with oriental influences and massive keyboard layers. The mysterious centrepiece with mandolin and dark voices passes into a vigorous eruption. Another supreme moment is the amazing Pink Floyd-ish guitar solo and classical piano notes in ‘Sunshine’. Finally we find ‘Brighter Day’ at the end of the record. The enigmatic distorted vocals are slightly evocative of Mick Moss (Antimatter), but that musician is one of Mark Kelson’s musical heroes anyway. Without worrying about genres or styles, The Eternal has made a timeless album that achieved a transparent sound by the mix of Endel Rivers in Tallinn (Estonia). As guests we hear Duncan Patterson (ex-Anathema, ex-Antimatter, Ion) on mandolin, Nicholas Albanis (Dandelion Wine) on dulcimer and backing vocals of Russian female singer Emily A. Saaen. The special edition includes a bonus CD with engrossing material.
Nederlands:
Ook al is The Eternal afkomstig uit Australië, er is altijd een link geweest met de holy doom trinity uit Engeland: Anathema, My Dying Bride en Paradise Lost. Ooit leerde ik ze kennen als Cryptal Darkness met sierlijke vioolstrijkjes van Martin Powell. Later veranderden ze de naam in The Eternal en werden doom en grunts verruild voor heldere vocalen en een meer dark gothic aanpak. In deze stijl komt nu het derde album van The Eternal ‘Kartika’ uit en het is een muzikaal avontuur dat eens temeer tot de toppers van de huidige releases mag gerekend worden.
Vonden we op het eerste The Eternal album ‘The Sombre Light Of Isolation’ (2004) nog wat doominvloeden van Kelson’s vorige band Cryptal Darkness, deze waren op ‘Sleep Of Reason’ een jaar later zo goed als verdwenen. De gevoelige melancholie was vanaf nu gevat in toegankelijkere songs met een gotisch en progressief tintje. Op ‘Kartika’ gaat men nog een stap verder in die richting. ‘Silence’ opent met atmosferische toetsen, zware riffs en een slepend timbre dat me aan The Tea Party doet denken. De heldere zang van Mark Kelson completeert het geheel, diezelfde zang geeft me om één of andere niet nader te definiëren rede ook steeds een jaren tachtig new wave gevoel: helder, maar toch warme vocalen. Piano en keyboards dragen bij tot een slepende melancholie die het doorgaans donkere karakter van de nummers versterkt. In songs als ‘Lost Our Way’ (een toegankelijk nummer waar men een video voor opnam) en het instrumentale ‘Kartika’ horen we prachtige strijkarrangementen. Ook al is het wildere en knappe gitaarwerk van Kelson nog prominent aanwezig in ‘Self Inflicted’ en in het op een ingetogen Anathema manier gezongen ‘A Pale Reflection’, toch is dit een album dat vooral sierlijk en rustgevend is.
Ook al is het meteen genieten geblazen van vlotte gothictracks als ‘Illuminate’ en ‘Means For An Ending’, het diepgaande werk in de wat langere composities pakt me nog meer. ‘Blood’ is zo een parel van jewelste dat zich op een Led Zeppeliniaanse ‘Kashmir’ manier log voortbeweegt met oriëntaalse invloeden en dikke lagen synths. Het mysterieuze middenstuk met mandoline en donkere stem leidt naar een krachtige uitbarsting. Een ander moment suprème is de prachtige Pink Floyd-achtige gitaarsolo en klassieke pianobegeleiding in ‘Sunshine’. Helemaal op het einde vinden we ‘Brighter Day’ waar de enigmatische vervormde stem wel enige verwantschap met Mick Moss (Antimatter) oproept, maar die man is dan ook niet voor niets één van de helden van Mark Kelson. Zonder zich van enig genre iets aan te trekken heeft The Eternal een tijdloze plaat gemaakt die door de mix van Endel Rivers in Tallinn een transparant geluid meekreeg. Als gasten horen we Duncan Patterson (ex-Anathema, ex-Antimatter, Ion) op mandoline, Nicholas Albanis (Dandelion Wine) op een hakkebord en achtergrondvocalen van de Russische zangeres Emily A. Saaen. De speciale editie bevat ook een bonus cd met interessant materiaal.
Tracklist:
Silence (6:04)
Without Reason (4:47)
Lost Our Way (4:33)
Self Inflicted (3:59)
Blood (9:37)
A Pale Reflection (5:03)
Sunshine (4:02)
Illuminate (4:11)
Walk Beside You (4:55)
Kartika (2:30)
Means For An Ending (4:20)
Brighter Day (7:07)
Bonus Disc:
Frozen Sun (6:16)
July (6:09)
Inside The Grey (4:29)
Last Embrace (5:02)
Self Inflicted (remix) (3:19)
Blood (Draconian Drone/Dark Insight Demix) (9:09)
| Musicians:
Mark Kelson: vocals, guitars
Terry Vainoras: guitars
Dave Langlands: bass
Chris Stevenson: keyboards
Marty O’Shea: drums
Guest appearances:
Duncan Patterson: mandolin
Nicholas Albanis: hammered dulcimer
Emily A. Saaen: vocals
|
Geplaatst door Vera op zondag 15 maart 2009 - 16:53:27
Reageren is uitgeschakeld
|
|
