 |
DOMAIN: The Chronicles Of Love, Hate And Sorrow
English:
The previous Domain album (‘Stardawn’ – 2006) impressed me that much that I instantly purchased the special limited edition with extra DVD and CD. This was a magnificent release to celebrate the twentieth anniversary of the band around guitarist Axel Ritt! When the euphoria around this celebration faded, it appeared that there were cracks in the band. Vocalist Carsten Schulz and bassist Jochen Mayer left Domain and I see that there is a new drummer as well. In the end Axel Ritt and keyboardist Erdmann Lange were the only remaining members of the ‘Stardawn’ line-up.
A new bass player was rather easily found (Steven Wussow – Shylock). Filling the vacancy for a front man was more difficult. Initially they throw in their lot with Chity Somapala, a name that will sound familiar to Firewind fans. It did not work out and eventually the fairly unknown Nicolaj Ruhnow (Irony, Nick Hellfort) was recruited. His influence is rather huge at once on this ninth studio album of Domain. He wrote a ten chapter drama, based on the book “The Sorrows Of Young Werther†by Johann Wolfgang von Goethe. This metal opera is complex, after several spins I still have an ambiguous feeling. The professionalism of the musicians is beyond dispute, but I miss fetching catchiness and coherency. It all sounds pretty heavy and mauling with loads of double bass drum attacks, howling guitar soloing and a breathtaking speed, but it is not imaginary that some listeners may get lost in this labyrinth of highfaluting trials of strength.
Characteristic for the band is their musical/instrumental overwhelming and velocity while vocals seem to have a calming down, slower tinge. Nicolaj sure has a proper fine voice, he sings rather low-pitched and emotionally charged, a bit epic, but also these vocal lines are least of all easy to grab or hooky. Any features from previous records like the warm vintage keyboards and fetching choruses are lost in this new approach. The pomp-rock of ‘Angel Above’ and the Iron Maiden alike ‘Digging Their Graves’ are fine, but I cannot suppress a cheesy feeling during the harmony vocals in ‘The Last Dance’ and the ballad ‘Twelve O’Clock’. Maybe it is all part of the metal opera theme, but the bonus track – which reminds me of Europe for some reason – is better than the other songs. Sorry to say, but I expected a bit more from the successor of ‘Stardawn’.
Nederlands:
Het vorige Domain-album (‘Stardawn’ - 2006) maakte zo’n indruk op me dat ik spontaan de speciale gelimiteerde editie met extra dvd en cd kocht. Dit was een prachtig werkje om het 20-jarige bestaan van de band rond gitarist Axel Ritt te vieren! Toen de euforie van deze viering verbleekte bleken er barsten in de band ontstaan. Zanger Carsten Schulz en bassist Jochen Mayer verlieten Domain en ik merk dat er nu ook een nieuwe drummer is. Komt er dus op neer dat Axel Ritt en toetsenist Erdmann Lange de enige overblijvende leden zijn.
Een bassist werd vrij vlot gevonden (Steven Wussow – Shylock). De vacature voor frontman verliep wat moeizamer. Aanvankelijk werd in zee gegaan met Chity Somapala, een naam die Firewind-fans bekend in de oren zal klinken. Dat liep toch niet zo lekker en uiteindelijk werd de vrij onbekende Nicolaj Ruhnow (Irony, Nick Hellfort) binnengehaald. Zijn invloed is meteen vrij groot op het negende studioalbum van Domain. Hij schreef een uit tien hoofdstukken bestaand drama, gebaseerd op het boek “The Sorrows Of Young Werther†van Johann Wolfgang von Goethe. Deze metalopera zit complex in elkaar, want na ettelijke beluisteringen zit ik nog met een tweeslachtig gevoel. Hoewel de professionaliteit van de muzikanten buiten kijf staat, mis ik aanstekelijke toegankelijkheid en coherentie. Het beukt er namelijk allemaal wel flink op los met veel dubbele basdrums, gierend gitaarwerk en een adembenemende snelheid, maar het is niet denkbeeldig dat de luisteraar de weg kwijt raakt in dit labyrint van bombastische krachtpatserij.
Typerend is dat de band muzikaal overdonderend en snel bezig is en de zang voor een kalmerende, tragere toets zorgt. Nicolaj heeft zeker geen slechte stem, hij zingt vrij laag en beladen, een beetje episch, maar ook deze zanglijnen liggen allerminst makkelijk in het gehoor. Enige karakteristieken zoals het warme toetsengeluid en refreinen zijn verloren gegaan in de nieuwe aanpak. De pomprock van ‘Angel Above’ en het Iron Maiden achtige ‘Digging Their Graves’ mogen er best wezen, maar ik kan een cheesy gevoel niet onderdrukken tijdens de samenzang in ‘The Last Dance’ en de ballad ‘Twelve O’Clock’. Misschien speelt het metalopera thema me weer parten, maar de bonustrack die me op één of andere manier aan Europe doet denken vond ik nog het beste. Ik had dus wel een tikkeltje meer verwacht van de opvolger van ‘Stardawn’.
Tracklist:
Picture The Beauty (5:05)
Sweeping Scars (7:08)
Angel Above (5:14)
Circle Of Give And Take (6:41)
He’s Back (6:02)
My Inner Rage (5:03)
Digging Their Graves (4:18)
Haunting Sorrows (4:44)
The Last Dance (5:25)
Twelve O’Clock (5:28)
Two Brothers & The Sinners Chess (bonus track) (6:16)
| Musicians:
Nicolaj Ruhnow: vocals
Axel Ritt: guitars
Steven Wussow: bass
Erdmann Lange: keyboards
Jens Baar: drums
|
Geplaatst door Vera op zaterdag 04 april 2009 - 16:53:49
Reageren is uitgeschakeld
|
|
