|
Eric Singer Project (ESP) - Spirit of 66 - Verviers - 16/02/2009
Tekst: Geert Ryssen
Het was lang geleden dat ik nog zo had uitgekeken naar een live concert. ESP is namelijk niet de eerste de beste band. Zeg maar dat het een gelegenheidsproject is dat zonder enige twijfel het predikaat ‘supergroep’ verdient. Eric Singer is momenteel de drummer van Kiss en Alice Cooper en heeft zich omringd met muzikanten van hetzelfde kaliber. Bruce Kulick was de gitarist van de ‘unmasked’ Kiss, schreef mee aan tal van klassiekers uit die periode en speelde toen ook al samen met Singer. Na Kiss richtte Kulick Union op met zanger John Carobi (ex-The Scream en ex-Motley Crue) die hij meebracht naar ESP. Kulick speelt momenteel in Grand Funk Railroad en maakte zijn eerste stappen naar de roem met Black Jack, een groep waarvan de zanger niemand minder dan Michael Bolton was. ESP wordt gecompleteerd door bassist Chuck Garric, Singer’s collega in de Alice Cooper band.
Naast nummers van de respectievelijke groepen waar ze deel van uitmaken of hebben uitgemaakt, spelen ze ook covers van rockklassiekers zoals “Ace Of Spades†of “Highway Starâ€. Wie nu denkt met een soort veredelde coverband te doen te hebben heeft het goed mis. Vanuit een bepaald oogpunt zijn ze dat natuurlijk wel, maar het niveau ligt zo verbluffend hoog dat hier meer aan de hand is. Ik heb nog nooit zo’n verschroeiende versie gehoord van Deep Purple’s “Highway Star†als die maandagavond in de Spirit Of 66! Garric heeft een harde, rauwe stem die perfect geschikt is om de typische Gene Simmons nummers te zingen. Het publiek roept hem trouwens op een bepaald moment aan als Chuck Simmons! Er wordt ook niet gekozen voor de meest evidente nummers van Kiss, maar voor harde rauwe rockers zoals “Unholyâ€, “I Love it Loudâ€, “War Machine†of “Watchin’ You’. Alice Cooper passeert met een gedreven “Under My Wheelsâ€, van Mötley Crüe krijgen we “Live Wireâ€, maar jammer genoeg niets van Grand Funk Railroad. Carobi is niet alleen een goede zanger, maar ook een perfecte entertainer die in een kleine zaal als de Spirit blijkbaar lekker in zijn vel zit. Kulick is een stoïcijnse figuur die zich totaal concentreert op zijn strak en subliem gitaarspel. Singer is een meesterlijke drummer die ik van op de bovenverdieping van de club met onafgebroken fascinatie kon observeren. Carric ten slotte ziet eruit als een éénentwintigste versie van Elvis en voelt zich duidelijk als een vis in het water telkens als hij de stem van Carobi even rust kan gunnen door zelf te zingen. Dit was simpelweg een briljante avond. Dat ze nadien ook nog de moeite doen om alle vier handtekeningen uit te delen, maakt het alleen nog maar leuker. Een goede song is een goede song. Als die wordt gespeeld door dergelijke muzikanten met zo’n overgave dan is het succes verzekerd.
Geplaatst door Vera op donderdag 14 mei 2009 - 16:37:01
Reageren is uitgeschakeld
|
