 |
DEPRESSED MODE: ...For Death
English:
Depressed Mode started in 2005 as solo project of Ossy Salonen, a musician with diverging musical interests as classical music and Burzum. On their debut ‘Ghosts Of Devotion’ (2007) he was assisted by six other musicians and it showcased the heaviest doom compositions of the band, sometimes even verging to funeral doom. In 2008 Depressed Mode also started playing live and in the summer of that year they entered the Ansa Studios with producer Jori Haukio to record their sophomore album.
Ossy warns the fans that this is not a pure doom metal album anymore; he likes to describe it as symphonic death/black metal with a doom-like flavour. It has upgraded the variegation of the record. I express myself a bit moderate, since ‘…For Death’ happens to be a magnificent bunch of melancholic music with wealthy orchestral arrangements – all written by the master Salonen – and low-pitched grunts are alternated with dreamy, gloomy vocals. That’s what Ossy is sublime in as well; just listen to the integer ‘A Glimpse Of Tomorrow’. It is music to dream along and long for never reached purposes in life.
This Finnish band is right when they say that funeral doom fans will be surprised, for instance from the very first track ‘Death Multiples’ on. This is very fast and it even verges to black metal allied accelerations. Since Ossy happens to be a keyboard player, every song includes very nice classical piano parts, but also the wealthy arrangements illustrate the maturity of this sophomore album. ‘…For Ghost’ was recorded with a new guitarist and a new drummer. Jori Haukio helped with the production and one can hear him in the title track on cello, but he withdrew from being the guitarist of Depressed Mode. Just as on the former album we have some female backing harmony vocals, but in ‘Loving A Shadow’ and ‘A Sigh’ we hear lead vocals of Natalie Koskinen (Shape Of Despair). Her vocals are solemn and ethereal, female vocals that really enchant me. ‘The Scent’ is another conspicuous song, due to desperate spoken parts in which the spirit of My Dying Bride wanders. It is truly marvellous how the thoughtful ‘Prologue To The Thousand Skies’ passes into the wildness of ‘Tunnel Of Pain’. To occlude we have the seven minutes long ‘…For Death’. This is a composition worth labelling as (funeral) doom, a link with their debut album so to speak. It is solid as a monumental closing track, while these accomplished musicians do not care about the restrictions of the genre. That’s why this is highly recommended to everybody who loves melancholic, yet powerful music.
Nederlands:
Depressed Mode startte in 2005 als een soloproject van Ossy Salonen, een muzikant met uiteenlopende muzikale invloeden als klassieke muziek en Burzum. Op het debuut ‘Ghosts Of Devotion’ (2007) werd hij bijgestaan door zes andere muzikanten en het toonde de zwaarste doom composities van de band, soms zelfs neigend naar funeral doom. In 2008 begon Depressed Mode ook live te spelen en in de zomer van dat jaar ging men met producer Jori Haukio de Ansa Studios in om een tweede album op te nemen.
Ossy verwittigt de fans dat dit geen puur doom metal album meer is, hij wenst het te beschrijven als simfonische death/black metal met enige doom invloeden. Dit is de verscheidenheid van de plaat ten goede gekomen. Nu druk ik me nog gematigd uit, want ‘…For Death’ is een brok prachtige melancholieke muziek met rijke orkestrale arrangementen – allen geschreven door de heer Salonen – en lage ruwe grunts die afgewisseld worden met dromerige, weemoedige vocalen. Ook daarin is Ossy erg goed, luister maar naar het integere ‘A Glimpse Of Tomorrow’. Muziek om bij weg te dromen en te verlangen naar onbereikte doelen in het leven.
De Finse band heeft gelijk dat funeral doom fans zullen opkijken, bijvoorbeeld al vanaf het eerste nummer ‘Death Multiples’. Dit is erg snel en heeft zelfs wat black metalachtige acceleraties. Aangezien Ossy toetsenist is heeft elke song mooie klassieke pianostukjes, maar het zijn ook de rijke arrangementen die de volwassenheid van dit tweede album illustreren. ‘…For Ghost’ werd opgenomen met een nieuwe gitarist en een nieuwe drummer. Jori Haukio hielp nog wel met productie en we horen hem in de titeltrack op cello, maar hij trok zich terug uit Depressed Mode als gitarist. Net zoals op het vorige album zijn er vrouwelijke achtergrondvocalen, maar in ‘Loving A Shadow’ en ‘A Sigh’ horen we ook solozang van Natalie Koskinen (Shape Of Despair). Haar zang is plechtig en etherisch, vrouwenzang die me op deze manier echt wel kan bekoren. ‘The Scent’ is ook een opvallend nummer, door de wanhopig gesproken stukken waart de geest van My Dying Bride hier rond. Het is prachtig hoe het bedachtzame ‘Prologue To The Thousand Skies’ overgaat in het wilde ‘Tunnel Of Pain’. Als besluit hebben we dan het zeven minuten durende ‘… For Death’. Dit is een compositie die nog te omschrijven valt als (funeral) doom, een link met het debuut zo je wilt. Sterk als monumentale hekkensluiter, maar het is goed dat deze getalenteerde muzikanten zich niet laten leiden door de beperkingen van het genre. Daarom is dit een vette aanrader voor iedereen die houdt van melancholieke, maar krachtige muziek.
Tracklist:
Death Multiplies (4:32)
She’s Frozen (5:44)
Loving A Shadow (6:57)
The Scent (6:25)
Prologue To The Thousand Skies (2:02)
Tunnel Of Pain (4:40)
A Glimpse Of Tomorrow (4:50)
A Sigh… (3:21)
…For Death (7:15)
| Musicians:
Ossy Salonen: vocals, synthesizers, piano
Natalie Koskinen: vocals
Tomppa Turpeinen: guitars
Teemu Heinola: guitars
Henri Hakala: bass
Iliro Aittokoski: drums
Jori Haukio: cello
|
Geplaatst door Vera op maandag 25 mei 2009 - 08:58:34
Reageren is uitgeschakeld
|
|
