 |
MELY: Portrait Of A Porcelain Doll
English:
Mely has been around for ten years and only now I discover them. What a shame! But I won’t be the only one, since their first two albums were self-released. The Austrian band gigged with eminent bands like Anathema, Moonsorrow and Swallow The Sun and they played at Metalcamp 2006, but it all happened on a rather regional level. Only in 2007 they signed their first record deal. It resulted in the third album ‘…leave and enter empty rooms…’, followed by a European tour with Xandria and Stoneman.
My first encounter with Mely happened in March 2009 when they opened for Dornenreich and Agalloch. They were by far the most apprehensible band of the evening and their melancholic dark metal instantly moved me. A bit later ‘Portrait Of A Porcelain Doll’ was launched and that appears to be an album that cannot be missing in any collection of captivating gloomy metal. Mely’s music isn’t even that heavy, they impress more with emotions and depth. Grunts are absent, but the quintet has three competent singers in their ranks that stand out in amazing harmony vocals. In that respect the link with doom brothers Isole is easily made. Moreover, due to the dark timbre, Mely’s music has some doom influences too. The transparent guitar sound is powerful when needed, but many songs also have fragile semi-acoustic plucking guitar parts.
We hear Mely’s vocal capacities right away in ‘Of Doubts And Fears’. Who starts a metal album with pure a-capella chants? But soon it crescents towards bold as brass-riffs and sturdy vocals, while any progressive tendencies are noticeable as well. The acoustic guitar solo in ‘Don’t Wake The Sleeping Dog’ is magnificent, while ‘Hell Low’ could be a giant hit in the charts due to its catchy chorus. Fans of Katatonia, Anathema and Swallow The Sun will soon be addicted to this album! Thoughtful melancholy prevails, while riffs are ultimately heavy sometimes. The rocking ‘Sweet Six Feet’ has an atmospheric centrepiece suggestive of Porcupine Tree. The album occludes with the goose-bumps-inducing ‘My Addiction’. Play this three times in a row and your day continues in heavenly reveries. The band says that they were inspired by Pink Floyd when writing this one and then we instantly know that they are cast from a superior mould. As if this album doesn’t prove this in abundance… A must have for melancholic souls!
Nederlands:
Mely bestaat tien jaar en nu pas ontdek ik ze. Een schande! Maar ik zal heus niet de enige zijn, want de eerste twee albums werden in eigen beheer uitgebracht. De Oostenrijkse band trad wel op met knallers als Anathema, Moonsorrow en Swallow The Sun en speelden op Metalcamp 2006, maar dit gebeurde toch allemaal meer op plaatselijk niveau. Pas in 2007 tekenden ze een eerste platencontract en dat resulteerde in het derde album ‘…leave and enter empty rooms…’ gevolgd door een eerste Europese tournee met Xandria en Stoneman.
Mijn eerste kennismaking met Mely was in maart 2009 toen ze openden voor Dornenreich en Agalloch. Ze waren veruit de meest toegankelijke band van de avond en de melancholische dark metal sprak me meteen aan. Even later verscheen ‘Portrait Of A Porcelain Doll’ en dat is een album geworden dat niet mag ontbreken in elke verzameling beklijvende dark metal. Mely’s muziek is zelfs niet bepaald hard te noemen, men imponeert meer met gevoelens en diepgang. Grunts zijn afwezig, maar het vijftal heeft wel drie bekwame zangers in de band die verrukkelijke samenzang presteren. In die optiek is de link met doombroeders Isole vlug gelegd. Door het donkere timbre is Mely’s muziek trouwens ook niet gespeend van doom invloeden. De transparante gitaarklank is krachtig wanneer nodig, maar vele nummers hebben ook semi-akoestische tokkelende gedeelten.
Tot wat Mely vocaal in staat is horen we al in ‘Of Doubts And Fears’. Wie begint een metalalbum met zuivere a-capella zang? Maar spoedig zwelt dit aan tot harde riffs en kordatere zang, terwijl enige progressieve tendensen soms ook merkbaar zijn. De akoestische gitaarsolo in ‘Don’t Wake The Sleeping Dog’ is prachtig, terwijl ‘Hell Low’ zelfs een dijk van een hit zou kunnen worden door zijn aanstekelijk refrein. Fans van Katatonia, Anathema en Swallow The Sun gaan dit album meteen grijsdraaien! Bedachtzame melancholie staat voorop, terwijl de riffs soms uitermate heavy zijn. Het rockende ‘Sweet Six Feet’ heeft zelfs een atmosferisch middenstuk dat me aan Porcupine Tree doet denken. Het album sluit af met het kippenvelverwekkende ‘My Addiction’. Draai dit driemaal achter elkaar en je dag gaat mijmerend verder. Zelf dichtte de band hier enige Pink Floyd invloeden aan toe en dan weten we meteen dat ze uit het goede hout gesneden zijn. Alsof dit album dat niet overvloedig bewijst… Verplichte aanschaf voor melancholieke zielen!
Tracklist:
Of Doubts And Fears (4:14)
Grown For Doom (3:19)
Bricks Against Porcelain Dolls (4:06)
Don’t Wake The Sleeping Dog (3:36)
Hell Low (5:22)
It Is Cold Without Shoes (4:52)
Maybe Yesterday (5:26)
Sweet Six Feet (4:49)
My Addiction (5:49)
| Musicians:
Andreas Mataln: vocals, guitars
Peter Lengfeldner: vocals, guitars
Daniel Huber: bass
Martin Matain: vocals, keyboards
Hannes Ganeider: drums
|
Geplaatst door Vera op woensdag 08 juli 2009 - 23:05:47
Reageren is uitgeschakeld
|
|
