|
Alice Cooper - Rock Zottegem - 10/07/2009
Tekst: Olivier Constant
Rock Zottegem pakt dit jaar uit met een indrukwekkende affiche met headliner Alice Cooper als spreekwoordelijke kers op de taart. Dat de intussen 61-jarige rocker nog steeds jong en oud weet te bekoren, blijkt uit het massaal opgekomen publiek. Met ‘Along Came A Spider’ bracht Cooper vorig jaar een prima plaat uit en het was dan ook uitkijken of de voorzichtige terugkeer naar de roots zich live zou verder zetten.
Klokslag twaalf uur wordt afgetrapt met het vaste openingsdeuntje ‘It’s Hot Tonight’. Daarna is het al meteen smullen geblazen met een reeks oudjes. In geen tijd passeren ‘No More Mr. Nice Guy’, ‘Under My Wheels’, het pompende ‘I’m Eighteen’ en ‘Is It My Body’ de revue. Met ‘Dirty Diamonds’ en een stomende versie van ‘Vengeance Is Mine’ horen we meteen ook hoe krachtig het nieuwe werk live uit de verf komt. Na dit aardig tussendoortje worden we terug in de tijd gekatapulteerd met een uitgesponnen versie van ‘Halo Of Flies’. De aardige drumsolo ten spijt, haalt het lange nummer toch de vaart wat uit het optreden. Ondanks dat alles ook niet altijd even toonvast wordt gezongen, zorgt een adembenemende versie van de ballad ‘Only Women Bleed’ wel voor een mooi rustpuntje.
Met het grimmige ‘Steven’ en een daverende versie van ‘Welcome To My Nightmare’ wordt het publiek daarna opnieuw op sleeptouw genomen naar de donkere periode van midden de jaren ’70. Tijdens deze nummers wordt het geluid geplaagd door een paar onzuiverheden, maar toch is het verbazend dat de tot de nok gevulde festivaltent verder een prima akoestiek biedt. De show die dertig jaar geleden brave huismoeders nog op de rand van een zenuwinzinking bracht, zet met ‘Dead Babies’ en een leuke medley van ‘Devil’s Food’, ‘Killer’ en ‘I Love The Dead’ in stijl de sprint in richting eindmeet. Een luidkeels meegezongen ‘School’s Out’ doet als afsluiter bij menig toeschouwer pretlichtjes in de ogen verschijnen, waarna het nagelbijten is tot de verplichte bissectie.
In het eerste bisnummer ‘Billion Dollar Babies’ rocken Cooper & co als een stel jonge honden. Na vijfendertig jaar klinkt het nummer nog steeds nagelnieuw en dat is een prestatie om u tegen te zeggen. Blijkbaar heeft Alice Cooper daarmee zijn beste pijlen verschoten, want in het onvermijdelijke ‘Poison’ moet hij net iets te veel de hoge noten uit zijn keel schrapen. Gelukkig kan hij rekenen op een prima muzikale begeleiding en dito backing vocals. Het resultaat is een wervelende show, die zeker naar festivalnormen vaak de magie had van een echt cluboptreden. De shockrocker is duidelijk nog lang niet uitgezongen en laten we hopen dat er snel een volgende plaat uitkomt die helemaal ‘back to the seventies’ klinkt.
Aangemeld door Olivier Constant
Geplaatst door Vera op vrijdag 24 juli 2009 - 09:58:05
Reageren is uitgeschakeld
|
