 |
GRAVEWORM: Diabolical Figures
English:
Since their debut ‘When Daylight’s Gone’ (1997), Graveworm conscientiously releases a new album every two years, followed by many concerts, although they have not been that much in the Lowlands. True to this tradition, their seventh studio album is released late June, entitled ‘Diabolical Figures’. In January 2009 the Italian band entered the Stage One Studios with Andy Classen. They have worked with him before, yet this turned into a completely different album than its predecessor ‘Collateral Effect’. That album also introduced another composer, namely guitarist Thomas Orgler who was new in the band at that time.
This time we do not have to mention any changes in the line-up, but in the style. I can find no more black metal influences in the music. ‘Diabolical Figures’ can without any doubt being labelled as rigorous death metal album. Honestly speaking, that disappoints me a bit. The band still adds some keyboard parts for a melodious tinge, but they go for a straight forward approach, much more than on former albums. In the early days they have made some heavier albums as well, but even vocalist Stefan Fiori shows himself from another side now: there are familiar low death growls, but also a screaming variant that comes close to metalcore/hardcore. Is this really necessary for a band like Graveworm? Anyway, they are still developing, album after album, so we can only applaud this.
This album brims with chunky heavy riffs, do not get me wrong, youngsters who jump into the moshpit on jittery (and jumpy) extreme metal will probably vote this album as the best Graveworm’s album and live the band will surely incite the crowds, but I cannot write anything more about these nine hacking and mauling tracks than that they glow with energy. Only ‘Forlorn Hope’ includes a bit more atmospheric parts and a spoken intermezzo while it remains mid-paced. Once again one can find a cover on ‘Diabolical Figures’ and that is a merciless heavy version of ‘Message In A Bottle’ from The Police. I wonder how this album will be received by press and fans.
Nederlands:
Sinds het debuut ‘When Daylight’s Gone’ (1997) brengt Graveworm trouw elke twee jaar een nieuw album uit, gevolgd door heel wat concerten, al waren ze nog niet zo dikwijls in de Lage Landen. Trouw aan deze traditie verschijnt eind juni het zevende studioalbum, genaamd ‘Diabolical Figures’. In januari 2009 trok de Italiaanse band zich terug in de Stage One Studios met Andy Classen. Daar heeft men al eerder mee gewerkt, maar toch is dit alweer een heel ander album geworden dan voorganger ‘Collateral Effect’. Dit album had ook al een andere componist, gitarist Thomas Orgler die toen nieuw was.
Ditmaal hoeven we geen wijzigingen in de bezetting te melden, maar wel in de stijl. Ik vind namelijk nog maar heel weinig – zeg maar geen – black metal invloeden terug in de muziek. ‘Diabolical Figures’ kunnen we zonder schroom een rigoureus death metal album noemen. Dat slaat me eerlijk gezegd wel een beetje tegen. De band voegt nog wel toetspartijen toe voor een melodieuze tint, maar gaat nu toch heel wat rechtlijniger te werk dan op vorig werk. In de beginperiode hebben ze ook wel een aantal hardere albums gemaakt, maar nu toont zanger Stefan Fiori zich zelfs van een andere kant: er zijn lage death grunts, maar ook een schreeuwerige variant die dicht aanleunt bij metalcore/hardcore. Hoeft dit echt? In ieder geval, de band vervolgt haar constante ontwikkeling en dat juichen we toe. Ook al is het ditmaal niet echt onze voorkeur.
Dit album staat heus wel bol van de vette riffs, daar niet van, de jonge soort die moshpits vormt op springerige extreme muziek zal dit waarschijnlijk Graveworm’s beste album vinden en live zal men de energieke jongelui ook best wel meekrijgen, maar ik kan over deze negen hakkende en beukende nummers weinig meer schrijven dan dat ze blakeren van energie. Enkel ‘Forlorn Hope’ bevat wat meer atmosferische stukken en een gesproken intermezzo en blijft mediumtempo. Er is ook weer een cover te vinden op ‘Diabolical Figures’ en dat is een beukende versie van ‘Message In A Bottle’ van The Police geworden. Ik ben benieuwd hoe dit album ontvangen zal worden door pers en fans.
Tracklist:
Vengeance Is Sworn (4:17)
Circus Of The Damned (5:58)
Diabolic Figures (4:54)
Hell’s Creation (4:05)
Forlorn Hope (6:27)
Architects Of Hate (4:07)
New Disorder (3:09)
Message In A Bottle (4:16)
Ignorance Of Gods (4:56)
The Reckoning (2:14)
| Musicians:
Stefano Fiori: vocals
Eric Righi: guitars
Thomas Orgler: guitars
Harald Klenk: bass
Sabine Mair: keyboards
Martin Innerbichler: drums
|
Geplaatst door Vera op zondag 27 september 2009 - 13:42:23
Reageren is uitgeschakeld
|
|
