|
RESONANCE ROOM: Unspoken
English:
If you compare your music with Katatonia, Pain Of Salvation, Anathema, Porcupine Tree and Riverside, you create sky high expectations, not only for yourself but also for the listener. Above mentioned bands are leaders in progressive rock. Anyone who wants to launch himself into this subgenre has to start by listening to these bands. It is vital to start with the right band to explore the warmth and love for this genre. So many bands call themselves progressive and compare their music with fore mentioned top acts. It would therefore be unfair and stupid to include this Italian band into the list of top acts in progressive rock.
Their music might sound a bit like Anathema or Opeth, bit lacks quality in song writing and musical ideas. However it would be wrong to state that ‘Unspoken’ is a worthless album. The artwork is great and most of the songs include some fine epic and instrumental passages. But as a whole ‘Unspoken’ cannot convince me. Especially the voice of singer Alessandro Consoli lacks the power and quality of a great front man. ‘Unspoken’ tells the story of a tormented soul looking for the truth in this uncertain world of confusion and despair. It takes a strong narrative voice to tell this story. Alessandro’s voice simply isn’t good enough (not to mention his horrible accent). It is impossible to find out what he is singing about without having the lyrics in front of you.
Resonance Room is not ready yet to play in the first division of the progressive rock league. I prefer the ‘real stuffâ€.
Nederlands:
Als je je eigen band vergelijkt met bands als Katatonia, Pain Of Salvation, Anathema, Porcupine Tree en Riverside, dan leg je niet enkel de lat voor jezelf heel hoog maar dan schep je ook torenhoge verwachtingen voor de luisteraar. Voornoemde bands behoren tot de top van het progressieve landschap en kunnen terugkijken op een indrukwekkende staat van dienst. Wie zich in het progressieve genre lanceert, vindt bij deze bands schitterende ijk- en startpunten om zijn muzikale ontdekkingstocht te beginnen. Vaak is het de kunst om bij de juiste bands te beginnen om zo langzaam begeesterd te raken door het genre. En hierin schuilt het gevaar om een band als Resonance Room te presenteren in het rijtje van vermelde bands.
Deze Italiaanse band brengt inderdaad muziek die verwant is met Anathema of pakweg Opeth. Maar het zou oneerlijk zijn hen dezelfde kwaliteiten toe te dichten. Buiten het mooie hoesje en de soms mooie instrumentale stukken, schiet dit album toch te kort. Het album vertelt de muzikale zoektocht van een getormenteerde ziel naar de waarheid. En dus verwacht je een narratieve, emotionele en begeesterde frontman met een stem als een klok. Jammer genoeg bezit Alessandro Consoli niet over gouden stembanden. Bovendien klinkt zijn Engels soms zo schabouwelijk dat het onbegonnen werk is de teksten te volgen zonder tekstboekje. Heeft het album dan geen kwaliteiten? Toch wel. De heren musiceren op een behoorlijk niveau, het album klinkt goed en sommige songs bevatten zeker interessante stukken. Maar eerlijk is eerlijk. Resonance Room speelt (nog) niet mee in de eredivisie van het genre. Ik verkies ‘the real stuff’.
Tracklist:
1- Unreason (1:44)
2- Escape (5:50)
3- Far From Grace (4:52)
4- Maybe You Are… (8:01)
5- The Warmth Of Life (4:03)
6- Frost And Emptiness (5:43)
7- Bloodred (4:22)
8- A Prayer (4:34)
9- Instant Madness (4:23)
10- While I’ll Burn (5:25)
11- Unspoken (8:29)
| Musicians:
Alessandro Consoli – Vocals
Fabio Monaco – Guitars
Riccardo Failla- Guitars
Alfio Timoniere – Bass
Gabriele Litrico – Keyboards
Sandro Galati - Drums
|
Geplaatst door Vera op zondag 22 november 2009 - 17:29:54
Reageren is uitgeschakeld
|
