 |
SACRED STEEL: Carnage Victory
| Release: 2009-10-23
Style: traditional speed/heavy metal
Label: www.massacre-records.com
Website: www.sacredsteel.de
Contact:
Playing Time: 51:30
Cat. N°: MAS-CD 0659
Review by: Vera
Translated by: Vera
Rating: 7,5/10
|
English:
Sacred Steel plays eighties speed/thrash metal with doom overtones. We find ourselves in the German true metal bands department, outfits that deserve a place at Keep It True festival. This year I saw the band live at Summer Breeze and although they were a gatecrasher there, the first rows appeared to be quite enthusiastic. These guys have been around since 1997 – with a partly new line-up in 2005 – and they offer a bunch of standard metal to the traditional heavy metal fan on their seventh album ‘Carnage Victory’. It has my blessings and sympathy, though vocals are not always well.
Fans had to wait three years for the successor of ‘Hammer Of Destruction’, but the reason for that was intensive touring. Opener ‘Charge Into Overkill’ is speed metal with high-pitched siren vocals of Gerrit Philipp Mutz. Mercyful Fate is obviously their main influence, also illustrated by the second track ‘Don’t Break The Oath’. That’s an album title of King Diamond and co, but it is not a cover of the song ‘The Oath’. But naturally it gives an indication of the style. For me the album only gets interesting from the mid-paced and epic sung title track ‘Carnage Victory’ on. Fortunately siren vocals are not often used, but common lower ranged vocals of Gerrit are sometimes quite unsteady too. Indeed, vocals might be the biggest stumbling block on this record. Strangely enough it wasn’t in a live situation. I even detect a semblance of Manilla Road in ‘Broken Rites’.
The advantage of true metal bands – at least for me – is that they usually have some doom influences in their music as well (though it mostly doesn’t go any farther than a few Black Sabbath alike riffs). Just listen to ‘Ceremonial Magician Of The Left Hand Path’, without any doubt the song that pleased me most on this album. Not only blackies use Satanism and anti-religious lyrics. Also Sacred Steel has a pact with the devil, although a sentence like “I believe in the devil, for we are his children†turns out childish. The second part of the album pleases me more. This is due to the acoustic intermezzo ‘Shadows Of Reprisal’ followed by two songs with doom riffs as foundation again. ‘Denial Of Judas (Heaven Betrayed)’ reminds me of the riffing in ‘Whatever That Hurts’ (Tiamat) and ‘Metal Underground’ is a simple sing along hymn, yet fetching. A nice surprise are the sporadic grunts (at least, rougher vocals) in ‘By Vengeance And Hatred We Ride’. A trick they did live as well during ‘Slaughter Prophecy’. ‘Carnage Victory’ is not a top notch album, yet it is diverting. Fans of Agent Steel, Helstar or Exciter can easily add a few points to my score.
Nederlands:
Sacred Steel speelt jaren tachtig speed/thrash metal met een doom sausje. We zitten hierbij in de afdeling Duitse true metal bands die zo een plaatsje verdienen op het Keep It True festival. Dit jaar zag ik de band in de tent op Summer Breeze en al waren ze daar een vreemde eend in de bijt, toch waren de eerste rijen enthousiast. Deze gasten zijn al bezig sinds 1997 – met in 2005 een deels vernieuwde bezetting – en geven de traditionele heavy metal fan met hun zevende album een portie standaardmetal die mijn sympathie wel heeft, al is de zang niet altijd goed.
Drie jaar moesten de fans wachten op een opvolger voor ‘Hammer Of Destruction’, maar dat komt door het vele toeren dat volgde op dit album. Opener ‘Charge Into Overkill’ is speed metal met hoge sirenezang van Gerrit Philipp Mutz. Mercyful Fate is duidelijk het grote voorbeeld, getuige het tweede nummer ‘Don’t Break The Oath’. Dat is een albumtitel van King Diamond and co, maar het is geen cover van het nummer ‘The Oath’. Al geeft het wel een indicatie over de stijl natuurlijk. Voor mij wordt dit album pas beter vanaf het mediumtempo en episch gezongen titelnummer ‘Carnage Victory’. Gillende vocalen worden gelukkig niet veel gebruikt, al is de gewone stem van Gerrit ook vrij onvast. Ja, de zang vind ik het grootste struikelblok en vreemd genoeg was dat live niet het geval. Ik ontwaar zelfs een vleugje Manilla Road in ‘Broken Rites’.
Het voordeel van true metal bands – althans voor mij toch – is dat ze ook wel doominvloeden in hun muziek gebruiken (al gaat dit meestal niet verder dan Black Sabbath-achtige riffs). Luister maar naar ‘Ceremonial Magician Of The Left Hand Path’, zonder twijfel het nummer dat me het meeste pakt van dit album. Niet alleen onze blackies gebruiken satanisme en antireligieuze teksten. Ook Sacred Steel zweert daarbij, al vind ik een zin als “I believe in the devil, for we are his children†vrij kinderachtig. Het tweede deel van het album bevalt me meer. Dat komt door het akoestische intermezzo ‘Shadows Of Reprisal’ gevolgd door twee nummers die alweer doomriffs als basis hebben. ‘Denial Of Judas (Heaven Betrayed)’ doet me daarbij aan de riffs van ‘Whatever That Hurts’ (Tiamat) denken en ‘Metal Underground’ is een simpele meezinger die toch aanstekelijk is. De leuke verrassing is dat er in ‘By Vengeance And Hatred We Ride’ sporadische grunts (afijn, toch ruwere zang) gebruikt is en dat deden ze live ook al tijdens ‘Slaughter Prophecy’. ‘Carnage Victory’ is geen topplaat, maar toch aardig. Fans van Agent Steel, Helstar of Exciter kunnen gerust een aantal punten bij mijn score optellen.
Tracklist:
Charge Into Overkill (3:46)
Don’t Break The Oath (3:48)
Carnage Victory (5:56)
Broken Rites (5:46)
Crosses Stained With Blood (4:57)
Ceremonial Magician Of The Left Hand Path (5:05)
The Skeleton Key (5:34)
Shadows Of Reprisal (1:34)
Denial Of Judas (Heaven Betrayed) (5:25)
Metal Underground (4:23)
By Vengeance And Hatred We Ride (5:16)
| Musicians:
Gerrit Philipp Mutz: vocals
Jens Sonnenberg: guitars
Jonas Khalil: guitars
Kai Schindelar: bass
Mathias Straub: drums
|
Geplaatst door Vera op woensdag 02 december 2009 - 22:29:35
Reageren is uitgeschakeld
|
|
