|
VOYAGER: I Am The Revolution
English:
The Australian Voyager really left me in awe with their infamous debut ‘Element V’. Later on their successor ‘UniVers’ disappointed me a little bit: it seemed as if every track was a continuation of the earlier launched single ‘Sober’. In other words: Voyager was not a progressive metal band anymore, but a quintet that created catchy pop songs. And this is continued on the third album ‘I Am The ReVolution’. Fortunately I got over the shock and took peace with the more commercial course of the band. Thus I can enjoy the uncomplicated approach of their sing along tunes.
In the end Voyager writes strong, fetching songs. Vocalist/pianist Daniel Estrin has always had a voice (and the looks) of a charming vocalist (crooner) and there’s nothing wrong with making the most of that. In the meantime they have the image of being the Australian AHA and I agree with that. On the other hand I find myself singing along with those songs after a few listens. There’s nothing wrong with melodic metal! And we hear loads of beautiful guitar solos, that is the merit of the young Scottish girl Simone Dow. Besides this it is Daniel Estrin who rules the roast. His vocals and frivolous keyboards reign this album.
From the opener ‘Land Of Lies’ on it is obvious: Voyager has a distinctive sound that I recognize out of thousands. That’s a characteristic I really admire. The album lyrically focuses on the stream of information which confronts us daily. Not everyone can get along with all these impressions, but society often neglects this problem. This theme is summarized in twelve charming songs; it is a red thread running through the ‘I Am The Revolution’ album. This is an amazing album for those who do not mind any commercial tendencies, I can appreciate this anyway. Music does not have to be heavy-laden all the time.
Nederlands:
Het Australische Voyager maakte een verpletterende indruk op me met het debuut ‘Element V’. Daarna stelde opvolger ‘UniVers’ ietwat teleur: het leek wel of alle nummers in het verlengde lagen van de eerder gelanceerde single ’Sober’. Met andere woorden: Voyager was geen progressieve metal band meer, maar een kwintet met toegankelijke popliedjes. En die lijn wordt alweer doorgetrokken op het derde album ‘I Am The ReVolution’. Gelukkig ben ik nu van de schok bekomen; heb vrede genomen met de commerciële koers die de band nu eenmaal vaart en kan ongecompliceerd genieten van hun uiterst meezingbare deunen.
Want op de keeper beschouwd schrijft Voyager wel sterke, aanstekelijke songs. Zanger/pianist Daniel Estrin heeft altijd een stem (en het uiterlijk) gehad van een charmezanger en we kunnen het hem niet kwalijk nemen dat hij deze eigenschap benut. Ze worden inmiddels de Australische AHA genoemd en daar ben ik het mee eens. Ik betrap mezelf er wel op om deze songs na enkele beluisteringen luidkeels mee te zingen. Er is niets mis met melodieuze metal. Er komen trouwens heel wat mooie gitaarsolo’s voorbij, dat is nog steeds de verdienste van de jonge Schotse brok Simone Dow. Daarnaast leidt Daniel Estrin dit muzikale avontuur. Zijn stem en wulpse toetsen beheersen dit album.
Vanaf opener ‘Land Of Lies’ is het duidelijk: Voyager heeft een eigen geluid dat ik uit duizenden herken en dat is een eigenschap die mijn bewondering afdwingt. Het album focust zich tekstueel op de informatiestroom die zich dagelijks op ons afvuurt. Niet iedereen kan al deze indrukken verwerken, maar daar staat de maatschappij niet bij stil. Dit thema wordt in twaalf charmante songs aan de man gebracht en we kunnen ze zien als de rode draad doorheen ‘I Am The Revolution’. Dit is een knappe schijf voor wie niet maalt over enige commerciële tendensen, ik kan dit alvast zeer appreciëren. Het hoeft niet altijd zo zwaarbeladen te zijn.
Tracklist:
Land Of Lies (4:35)
Common Ground (4:14)
Lost (4:55)
The Devil In Me (4:12)
Close Your Eyes (6:02)
Total Existance Failure (4:40)
Straight To The Other Side (4:28)
In My Arms (3:56)
Times Like These (5:42)
On The Run From The World (4:16)
Without A Sigh (1:46)
I Am The Revolution (5:49)
| Musicians:
Daniel Estrin: lead vocals, keyboards
Chris Hanssen: guitars
Simone Dow: guitars
Alex Canion: bass, backing vocals
Mark Boeijen: drums
|
Geplaatst door Vera op woensdag 13 januari 2010 - 11:30:33
Reageren is uitgeschakeld
|
