 |
FREEDOM CALL: Legend Of The Shadowking
English:
When we’re talking about the German band Freedom Call, we think of fast power metal with excellent double bass drum attacks of Dan Zimmermann and the fairly high-ranged vocals of Chris Bay. Indeed, they are the only permanent members since the foundation in 1998. We also think of the term “happy metal”, of sing along choruses and fast and furious guitar solos. It is a well kept image that slowly but sure came into being, but it is anything but complete. For the sixth studio album ‘Legend Of The Shadowking’ they took the challenge to write a concept album about the legendary kind Ludwig II.
The partly debauched, partly tragic life story of this man opens new perspectives. Thus this album happens to be more epic and more bombast-laden than its predecessor ‘Dimensions’. It verges more towards ‘The Circle Of Life’, when they experimented a bit with dark epic flavours as well. The first thing that leaps to the eye is the multiple uses of massive choirs. ‘Out Of The Ruins’ even finishes with very Queen-alike chants and the flaunting ‘Thunder God’ could easily suit into the Manowar repertory. During ‘Tears Of Babylon’ it really becomes ultra catchy, even a bit euphoric. Think of Powerwolf and Sabaton. In the meantime they properly swallow the bait in fast power metal tradition.
‘Merlin – The Legend Of The Past’ and later also ‘Remember!’ prolong the Helloween tradition. Sometimes I think of the ‘Gods Of War’ album of Manowar (listen to ‘Resurrection Day’), mainly due to the marvellous choirs.
The turn about in the life of our protagonist, Ludwig II, also marks changes in the music. Dark clouds gather, rendered in ‘Under The Spell Of The Moon’ (sung in a remarkable low-ranged way by Chris Bay, almost like David Bowie). Relished with gothic overtones again, the cinematic ‘Dark Obsession’ is next. When decline draws near, that’s illustrated in ‘The Darkness’. The summit of German bombast is experienced in the narrative ‘Ludwig II – Prologue’. This is without any doubt the most diverse and surprising Freedom Call album ever. ‘The Shadowking’ is a highlight, with vocals that really remind me of Michael Kiske. After the grieving piano ballad ‘Merlin – Requiem’ they occlude with two straight forward rockers that even prone more to heavy classic rock than to power metal. Fans will need some time to get used to some songs, but if they do a little effort to get deeper into this album, they will have to admit that Freedom Call has made an excellent album with a bit more prowess, while broadening their self-created niche.
Nederlands:
Wanneer we over het Duitse Freedom Call spreken, dan denken we aan snelle power metal met uitstekend dubbelbas drumwerk van Dan Zimmermann en de vrij hoge vocalen van Chris Bay. Zij zijn ook de enige constante sinds de oprichting in 1998. We denken ook aan de term happy metal, aan meezingrefreinen en spetterende gitaarsolo’s. Het is een imago dat zich langzaam maar zeker gevormd heeft, maar allesbehalve volledig is. Voor het zesde studioalbum ‘Legend Of The Shadowking’ ging men de uitdaging aan om een conceptalbum te schrijven over de legendarische koning Ludwig II.
Het deels liederlijke, deels tragische levenslot van deze man opent nieuwe muzikale perspectieven. Dientengevolge is dit album meer episch en met meer bombast beladen dan voorganger ‘Dimensions’. Het sluit aan bij ‘The Circle Of Life’, toen er ook al een beetje geëxperimenteerd werd met donkere epiek. Het eerste dat opvalt, is een veelvuldig gebruik van massieve koren. ‘Out Of The Ruins’ eindigt zelfs erg Queenachtig en het pralerige ‘Thunder God’ kan zo opgenomen worden in het Manowar repertoire. Tijdens ‘Tears Of Babylon’ wordt het ultra toegankelijk, een beetje euforisch zelfs. Denk aan Powerwolf en Sabaton. Tussendoor wordt er wel flink gas gegeven in snelle power metal traditie. ‘Merlin – The Legend Of The Past’ en later ook ‘Remember!’ zetten de Helloween traditie verder. Soms denk ik ook aan het ‘Gods Of War’ album van Manowar (luister maar naar ‘Resurrection Day’), vooral door de koorzang.
De ommekeer in het leven van onze protagonist, Ludwig II, markeert ook een ommezwaai in de muziek. Er komen donkere wolken aandrijven, vertolkt in het voor Chris Bay opmerkelijk (laag) gezongen ‘Under The Spell Of The Moon’ (lijkt wel David Bowie). Eveneens overgoten met een gotische saus kondigt het filmische ‘Dark Obsession’ zich aan. De nakende ondergang krijgt een vervolg in ‘The Darkness’, het toppunt van Duitse bombast maken we dan weer mee in het narratieve ‘Ludwig II – Prologue’. Dit is zonder twijfel het meest diverse en verrassende Freedom Call album ooit. ‘The Shadowking’ is daarbij een hoogtepunt, met zang die erg aan Michael Kiske doet denken. Na de smartvolle piano ballad ‘Merlin – Requiem’ gooit men er nog twee ongecompliceerde rockers tegenaan die zelfs meer naar stevig klassieke rock dan naar power metal neigen. De fans zullen dus even moeten wennen, maar als ze doorluisteren, zullen ze moeten toegeven dat Freedom Call met iets meer durf een voortreffelijk album heeft gecreëerd dat de zelfopgebouwde niche een beetje verruimt.
Tracklist:
Out Of The Ruins (4:21)
Thunder God (3:31)
Tears Of Babylon (3:39)
Merlin – Legend Of The Past (4:16)
Resurrection Day (3:33)
Under The Spell Of The Moon (5:08)
Dark Obsession (4:45)
The Darkness (5:05)
Remember! (4:21)
Ludwig II – Prologue (2:18)
The Shadowking (5:12)
Merlin – Requiem (2:34)
Kingdom Of Madness (3:59)
A Perfect Day (3:57)
| Musicians:
Chris Bay: vocals, guitars
Lars Rettkowitz: guitars, backing vocals
Samy Seemann: bass, backing vocals
Dan Zimmermann: drums, backing vocals
|
Geplaatst door Vera op woensdag 03 februari 2010 - 15:31:36
Reageren is uitgeschakeld
|
|
