 |
Earthshaker Fest - Rieden/Kreuth - 19/07/2007
DAY ONE: 19/07/2007
Tekst & foto’s: Vera
 Van 19 juli tot 21 juli vond dit jaar de vijfde editie plaats van het Earthshaker Fest. Het festival zat nog in mijn geheugen omdat Manowar er enkele jaren terug als headliner fungeerde en ook dit jaar was het programma verscheiden genoeg in aanbod om er een interessant geheel van te maken. Want dat vond ik juist zo leuk: je kon er black metal bands zien, maar ook toegankelijke power metal bands; die afwisseling hield je als bezoeker bij de les. Bovendien had deze editie met bands als Sepultura, Testament en Motorhead grote namen op het programma. Een verslag van drie muzikaal erg interessante dagen.
 Geen vakantie zonder de nodige decibels harde metalen, dus ging het verlof dit jaar van start met ijlings karren naar een pittoresk, vredig plaatsje in de buurt van Amberg in het Duitse Beieren. In Rieden / Kreutz, twee gehuchten die door sappige weilanden en een schilderachtig riviertje van elkaar gescheiden worden, vond dit jaar het driedaagse festival plaats. We arriveren een dag eerder om de accreditatie te regelen en het terrein al te verkennen. Waar ligt de weide waar het allemaal gaat gebeuren? We belanden in een grote zaal, de Ostbayernhalle, waar men druk in de weer is met technische arrangementen. Even nog denk ik dat dit de plaats is voor de after show parties, maar de grootte van de hal en de intensiteit van de voorbereidingen laat me al vlug besluiten dat het hele gebeuren zich hier gaat afspelen.  Ik dacht nochtans dat dit een openluchtfestival was? Later zou blijken dat het hele festival indoor verhuisd was wegens dreigend onweer, een beslissing die ik later alleen maar kon toejuichen, want al was het erg heet, er waren ook enkele felle onweren tijdens deze happening en ik was heel gelukkig dat ik met mijn camera binnen stond en niet half verdronken, rillend in het natuurgeweld. Sommige bands hadden gedreigd niet op te treden als ze buiten moesten staan en de weergoden hun toorn afriepen over hen. Ook al werd deze verandering op enige kritiek onthaald, ik vond het een goede en wijze beslissing van de organisatie.
Om vijf voor vier wordt de aftrap gegeven door vijf jonge muzikanten die vol vuur het podium oprennen. Dit is SUPERSOMA, de winnaar van de bandwedstrijd. Deze band uit Mönchen-Gladbach vliegt er stevig in en speelt thrash metal, met soms enige verrassende elementen uit stonerrock en doom, al ligt de nadruk bij dit concert op de vlugge nummers die het publiek in gang moeten krijgen. Daar lukt men aardig in, want blijkbaar staan de fans die voor de band gestemd hebben nu allemaal op de eerste rij.
 Mijn verwachtingen voor MELECHESH waren hoog. De Israëlische band zou de laatste jaren in Nederland wonen en ik was vooral benieuwd naar de etnische invloeden in hun muziek. Die vallen live echter nogal karig uit. De band begint het optreden met enkele keiharde black metal nummers, later in de set zijn er tot mijn vreugde toch nog enkele atmosferische passages. Melechesh speelt veel nieuwe nummers uit het album ‘Emissaries’ (o.a. Rebirth Of The Nemesis’), maar ook een nummer uit ‘Sphinx’ passeert de revue. Eén en ander komt vrij ontoegankelijk over, maar de band speelt strak en grimmig, waardoor dit toch nog geslaagd is.
 Dan is het uitkijken naar ELUVEITIE, een achtkoppige Zwitserse band die me op Graspop al aangenaam verrasten met hun wervelende show. Ook hier heb ik bijna ogen tekort om alles te volgen. Terwijl de meisjes (draailier en viool, in de laatste nummers ook wat zang) vrij rustig hun ding doen, zijn het vooral de twee broers Sevan en Rafi Kirder die zorgen voor een adembenemend spektakel. Blaasinstrumenten met mammoetkoppen, allerlei fluitjes en natuurlijk ook traditionele metal instrumenten creëren een totaalgeluid van woeste Viking metal met folk invloeden, terwijl zanger Chrigel Glanzmann met zijn lange dreadlocks nu eens een black metal strot opzet en even later kan doorgaan voor een verhalende troubadour uit de Alpen. Sterk optreden met veel entertainment, zowel visueel als muzikaal een hoogtepunt.
 Bij het Poolse VADER zijn we zeker dat we een muur van strakke death metal kunnen verwachten. Zanger/gitarist Peter is goed bij stem en de band zet een oorverdovende set neer waar geen speld tussen te krijgen is. Ik ben extra geamuseerd door gitarist Mauser die zich, het hoofd voort zwemmend doorheen het moordende ritme, lichaam lichtjes gebogen over de gitaar een weg baant door al die nummers, terwijl een ventilator aan zijn voeten en extra föhneffect veroorzaakt. Het aanstekelijke death metal instituut overtuigt, met prima versies van ‘Silent Empire’, ‘Black To The Blind’ en ‘Epitaph’ met gesampled intro (uit ‘Revelations’ uit 2002) die de zaal compleet uit de bol doet gaan. Ook belangrijk: een excellent geluid!
 Heel ander koek is GRAVE DIGGER, een band die vooral in Duitsland erg populair is. Dus is het bijzonder interessant om eens een concert in hun thuisland mee te maken en dit concert te vergelijken met toen ik ze in januari in Antwerpen zag als voorprogramma van Therion. Grave Digger gaat al jaren mee en voor een kleurrijke backdrop zet de band dan ook een professionele show neer. Tijdens de intro komen de Schotse doedelzakken al boven (op tape), maar verder is dit een uur strakke heavy metal zonder al te veel franje. Voor mij zijn ‘Silent Revolution’ en ‘Liberty Or Dead’ de hoogtepunten, maar voor de fans is het ook ‘Excalibur’, het door piano ingeleide ‘The Last Supper’ en de uitsmijter ‘Heavy Metal Breakdown’ waar ze op gewacht hebben. Grave Digger heeft hier inderdaad een grotere aanhang dan in de Nederlanden. Van de Duitse bindteksten versta ik geen snars.
Helemaal een geval van Duitse humor is JBO. Ze zijn hier razend populair, dat kon ik op Summer Breeze al eens merken, maar veel meer dan een clowneske coverband zijn ze niet. Van op de banken in de VIP ruimte hoor ik ze zelfs de Vogeltjesdans en ‘Drink Rode Wijn’ coveren en ik ben maar wat blij dat ik dit moment gekozen heb om even te verpozen en me voor te bereiden op de hoofdact.
 SEPULTURA sluit de eerste festivaldag af. Ik neem aan dat het publiek eenzelfde mix van gevoelens had als ik: nieuwsgierig en vrij hoge verwachtingen. De recente dubbele live cd viel me tegen, maar hun laatste werkje ‘Dante XXI’ had me aangenaam verrast. Gaandeweg stijgt bij iedereen de teleurstelling. Velen kruipen vroeger dan gepland onder de wol en in de zaal vormen zich grote gaten. De oude nummers worden slordig gespeeld (o.a. Beneath The Remains’ en bijvoorbeeld het machtige ‘Territory’ verdient beter), zanger Derrick Green mag dan een sympathieke Amerikaan zijn die de teksten van het nieuwe album schreef, over zijn schreeuwerige live performance ben ik minder te spreken. Zou beter passen in een hardcore band. Even nog is er een lichtpuntje, wanneer men het prachtige ‘Ostia’ uit het laatste album speelt, maar met violen op tape is dat niet moeilijk natuurlijk. Helemaal triest wordt het wanneer een stel oude nummers haastig verpakt in een medley langs komen. Maar Sepultura doet alsof er niets aan de hand is en komt terug voor twee bisnummers, samen met enkele leden van JBO die zich de koning te rijk voelen nu ze samen met Sepultura op één podium staan. Met twee draakuitvoeringen van covers worden we de nacht ingestuurd: ‘Breaking The Law’ en ‘Orgasmatron’. Als men wil kan je nog doorgaan met feesten, want Dezperadoz treedt nog op en DJ Gerre (van Tankard) speelt tot diep in de nacht, maar met het oog op nog twee vermoeiende dagen in zicht, houden we het na Sepultura voor bekeken.
Geplaatst door Vera op zaterdag 08 september 2007 - 13:42:00
Reageren is uitgeschakeld
|
|
