Short List

Reviews, Interviews & Concertreviews
Metal-Nose
2021 / 2020 / 2019 / 2018 / 2017 / 2016 / 2015 / 2014 / 2013 / 2012 / 2011 / 2010 / 2009 / 2008 / 2007

Geen gebeurtenissen deze maand.

MaDiWoDoVriZatZon






1
2345678
9101112131415
16171819202122
23242526272829
3031




woensdag 06 oktober 2010
Ten Years After - Le Colisée - Roubaix (FR) - 01/10/2010


Text & pics: Geert Ryssen

Ten Years After is één van de legendarische bands van de Woodstock generatie. Wie de film ooit heeft gezien, vergeet nooit meer het denderende ‘I’m Going Home’ met een compleet uit de bol gaande zanger/gitarist Alvin Lee. In 1974 zal Lee de groep verlaten omdat hij zich te veel gevangen voelt in de stijl van de groep om in 1990 nog eens kort terug te keren voor een reünie met bijhorende cd en tournee. Acht jaar geleden besloten de overgebleven leden om de groep opnieuw leven in te blazen en kwamen ze bij John Gooch terecht, een jongeling met veel talent als gitarist, maar ook een geschikte zanger om in de schoenen van Alvin Lee te staan. Twee studio cd’s en een dubbele live cd later, staan ze weer als vanouds te bluesrocken in de hun zo eigen stijl. De typische signatuur van Alvin Lee is uiteraard verdwenen, maar de groep weet zich op een waardige manier te handhaven. In het rijkelijk gevulde Colisée van Roubaix, een imposante theaterzaal, speelt de groep als opener van het Jazz en Nord Festival een bijzonder genietbare set waarbij oude rotten Leo Lions, Chick Churchill en Rick Lee nog steeds als enthousiaste muzikanten schitteren. Gooch weet het publiek te imponeren met zijn jeugdige, maar ‘coole’ verschijning. Hij speelt niet op een Gibson 335 zoals Lee, maar verkiest blijkbaar de Stratocaster. Dat maakt zijn geluid minder jazzy, maar hij komt er goed mee weg.




Hier staan echte muzikanten voor wie het samenspel heilig is en de communicatie op het podium via de instrumenten verloopt. De groep heeft in de jaren zestig en zeventig van de vorige eeuw een imposante reeks lp’s gemaakt en daaruit worden uiteraard een aantal klassiekers geplukt die worden afgewisseld met traditionele bluesnummers en oude rockers in een Ten Years After jasje. ‘Hear Me Calling’, ‘Love Like A Man’, ‘Good Morning Little Schoolgirl’, ‘I Can’ Keep From Crying Sometimes’, ‘The Hobbit’ (met een briljante drumsolo van Rick Lee), allemaal zitten ze in de twee uur durende set verwerkt. Orgelpunt blijft natuurlijk een lange uitvoering van ‘I’m Going Home’. Het publiek neemt er geen genoegen mee en de groep wordt teruggehaald. In de hal van de zaal heb ik na afloop van een concert zelden zoveel cd’s zien verkopen. In no time staat de groep er om te tekenen. Ten Years After is voor velen duidelijk nog steeds een legende.

Aangemeld door Geert Ryssen



Geplaatst door Vera op woensdag 06 oktober 2010 - 15:45:17
Reageren is uitgeschakeld

Nieuwscategorieën

 
Banners

 

 

Welkom

Inlognaam:

Wachtwoord:


Vergeet me niet

[ ]
[ ]
[ ]
Cd & Dvd Reviews

01. CD reviews 2021
NEGURA BUNGET: Zau
With respect for the late Negru!
01. CD reviews 2021
THE TEA PARTY: Blood Moon Rising
Exceptional A class as usual!
01. CD reviews 2021
AEPHANEMER: A Dream Of Wilderness
A seminal self-willed band...
01. CD reviews 2021
DER WEG EINER FREIHEIT: Noktvrn
Simply brilliant, their best album so far!
01. CD reviews 2021
SWALLOW THE SUN: Moonflowers
A world of grief and beauty...
Taal



Zoeken Metal-Nose

Date / Time

 
Verwijs naar ons

Verwijs naar ons
Website in order to promote heavy-metal & hard-rock to a broader audience in Flanders but also in the entire world.
No part from this website may be used in any other publication whether in print or on the world wide web without the editor's consent.
All material is exclusive to Metal-Nose and copyright protected. All rights reserved. Copyright © Metal-Nose 20/05/2004. - www.metal-nose.org