|
The Scorpions & Elvis Black Stars - Vorst Nationaal - 26/11/2011
Tekst: Geert Ryssen
De nu al bijna twee jaar durende afscheidstournee van The Scorpions strijkt nog maar eens neer in België en dat hebben we geweten. Het publiek wordt vakkundig opgewarmd door het Belgische trio Elvis Black Stars dat met hedendaagse gitaarrock met een grungy en psychedelisch randje een prima set weet op te bouwen die zowaar eindigt op een mooie climax. De groep speelt bijzonder strak en krijgt het publiek dat op de parterre staat op de hand.
Als rond 21.30 uur de lichten doven voor het grote werk, gaat het uitverkochte Vorst Nationaal compleet uit de bol. Het wordt een feestje en een thuismatch, want The Scorpions hebben hier steeds op een fanatieke aanhang kunnen rekenen en hebben duidelijk nog een publiek van alle leeftijden, ook opvallend veel jong volk. Klaus Meine en Rudolf Schenker zijn ondertussen kranige zestigers, maar dat laat zich niet raden als je ze bezig ziet op het podium. Schenker lijkt wel fitter dan ooit en Meine doet het wel wat beheerster dan vroeger, maar straalt toch nog een massa dynamiek uit. Reeds bij het openingsnummer ‘Sting Of The Tail’ knallen de bommen er lustig op los en worden we getrakteerd op een visueel spektakel dat we in lange tijd niet meer heb gezien. De groep gebruikt de hele breedte van de zaal en heeft bovendien een indrukwekkende uitloper tot in het midden van de arena. Ze maken er overvloedig gebruik van en dat wekt een bijzonder energetisch gevoel op.
Twee uren en tweeëntwintig nummers lang houden ze ons in de ban. Uiteraard ontbreken de grote klassiekers niet. ‘Make It Real’, ‘Bad Boys Running Wild’, ‘The Zoo’, ‘Coast To Coast’, ‘Loving You Sunday Morning’ volgen elkaar glansrijk op en doen ons moeiteloos de dagelijkse beslommeringen vergeten. Met ‘In Trance’ pakken ze verrassend uit, dat is immers een nummer uit de periode dat ze nog geen supersterren waren, maar nog als pure ‘krautrockers’ door het leven gingen. Het wordt een verbluffend mooie uitvoering. Met ‘The Best Is Yet To Come’ wordt na het openingsnummer opnieuw gegrepen naar de meest recente cd om vervolgens enkele van hun geliefde ballads hun werk te laten doen. ‘Send Me An Angel’ en ‘Holiday’ halen het tempo wat naar beneden in een semi-akoestisch intermezzo waarbij Schenker en Jabs respectievelijk een akoestische Flying V en Explorer bespelen. Na ‘Tease Me, Please Me’ en ‘Dynamite’ is het de beurt aan drummer James Kottak om zijn fratsen boven te halen. Een subtiele drumsolo kunnen we het bezwaarlijk noemen, maar grappig entertainment is het wel. Kottak is ongetwijfeld een ADHD’er in de hoogste graad en ontploft dan ook zowat gedurende de hele show achter zijn indrukwekkende kit op een al even indrukwekkende drumriser.
Met ‘Blackout’, een solospot van Matthias Jabs en ‘Big City Nights’ worden nog even de puntjes op de i gezet vooraleer de band achter de coulissen verdwijnt. Het gretige publiek neemt daar uiteraard geen genoegen mee en wordt nadien nog verwend met gevoelige uitvoeringen van ‘Still Loving You’ en ‘Wind Of Change’ om vervolgens nog eens te worden meegenomen op een razende rollercoaster met ‘No One Like You’ en ‘Rock You Like A Hurricane’. Voldaan kunnen we de zaal verlaten onder de kalmerende tonen van ‘When The Smoke Is Going Down’. Wat een avond, wat een show, wat een concert. Op 1 juni 2012 staan ze nog eens in het Sportpaleis. Be there or die!
Aangemeld door Geert Ryssen
Geplaatst door Vera op zondag 04 december 2011 - 12:11:24
Reageren is uitgeschakeld
|
