|
Machiavel - Spirit of 66 - Verviers - 11/12/2011
MACHIAVEL, Spirit Of 66, Verviers (B), 11.12.11
Tekst: Geert Ryssen
Foto: Franky Bruyneel
Eén van onze oudste en jammer genoeg in Vlaanderen nog steeds ondergewaardeerde bands heeft een nieuwe cd uit: ‘Eleven’. Die ondersteunen ze met een aantal shows, voorlopig alleen in Wallonië. Muzikaal zijn ze moeilijk in één vakje te stoppen: progressieve rock, artrock, en hedendaagse kwaliteitspop, het zijn allemaal labels die je hen wisselend kunt opplakken. Constante waarden in de groep zijn de ritmesectie van het eerste uur Marc Ysaye en Roland De Greef. Ook de unieke zanger Mario Guccio vervoegde hen kort nadat hij de groep in de jaren zeventig van de vorige eeuw zag op Jazz Bilzen en hen aansprak op het feit dat ze een goede zanger misten.
De afgeladen volle Spirit Of 66 wordt opgewarmd door Philippe Thibaut, een gitarist uit Mons die solo op elektrische gitaar enkele stukken speelt uit één van zijn in eigen beheer uitgebrachte cd’s. Enkel begeleid door een goed afgestelde ritmebox, heeft hij toch een paar nummertjes de tijd nodig om opgewarmd te raken. Eens dat het geval is, ontpopt zich een gitarist met een mooie toon en goed beluisterbare nummers. Geen shredtoestanden, maar ritmisch en melodisch goed opgebouwde nummers vallen het receptieve publiek gedurende een klein half uurtje te beurt.
Machiavel hadden hier een ereronde kunnen rijden door een set te spelen met het beste uit hun straks veertig jarig bestaan, maar dat doen ze niet. Klavierspeler Hervé Borbé vertelt me voor de show dat ze bijzonder tevreden zijn over hun nieuwe plaat en dat hebben we geweten. Er wordt gulzig getapt uit het vaatje van ‘Eleven’, met slechts hier en daar een door iedereen gekende song. ‘Over The Hill’,’ Lay Down’, ‘Rope Dancer’, ‘After The Crop’ en natuurlijk de hit ‘Fly’ krijgen allemaal een strategische plaats in de set die voor de rest bestaat uit recenter werk dat minder progressief is, maar daarom niet minder interessant en origineel. De ban neigt naar atmosferische rock en daar is de unieke stem van Guccio een schitterend instrument voor. Stergitarist Thierry Plas heeft onlangs de gelederen verlaten en is vervangen door Christophe Pons die meer dan een waardige vervanger blijkt te zijn. Hij mag dan al niet het charisma van Plas hebben, muzikaal moet hij niet onderdoen en hij ziet er uit als een jongere versie van zijn voorganger. Het publiek is razend enthousiast en roept de band tot twee maal terug. Daarmee maken ze gul twee uur vol en dat is een hele tijd voor een band om op een podium te staan in een bloedhete Spirit. Groots!
Aangemeld door Geert Ryssen
Geplaatst door Vera op woensdag 14 december 2011 - 14:56:26
Reageren is uitgeschakeld
|
