 |
PHENOMENA: Mastermind Tom Galley ademt muziek
Interview met Tom Galley van Phenomena door Geert Ryssen in september 2012
In de jaren zeventig van de vorige eeuw maakte het Alan Parsons Project furore waarbij Parsons niet een van de muzikanten was, maar wel de producer die net als bij een film een cast samenstelde en een concept uitdacht. In de jaren tachtig ontplooide zich een gelijkaardig project onder de naam ‘Phenomena’ en met als mastermind Tom Galley, de broer van de ondertussen betreurde gitarist Mel Galley die we kennen van het onderschatte Trapeze en Whitesnake pre-Amerikaanse stijl.
Phenomena draait rond songs en goede zangers
Tom Galley beschikt duidelijk over goede relaties en kon voor zijn debuutalbum in 1985 gebruik maken van een indrukwekkende cast van muzikanten die toen bijzonder ‘hot’ waren. Cozy Powell, Neil Murray en Glenn Hughes waren de grote blikvangers. Op de opvolger doken twee jaar later ook namen op zoals John Wetton, Mel Galley, Scott Gorham (Thin Lizzy) en Michael Sturgis (Aha). Daar waar Alan Parsons koos voor het muzikale idioom van de epische symfonische rock, begeeft Galley zich op het pad van de AOR en melodieuze rock waarbij de stemmen van de topvocalisten centraal staan. De vergelijking met Parsons vindt Galley dan ook niet zo gelukkig: ‘Ik denk dat de achtergrond van Alan Parsons ervoor zorgt dat zijn albums veel technischer zijn en vooral op de kwaliteit van de productie zijn gericht. In het Phenomena project zit meer agressie en de onderwerpen zijn ook meer controversieel. ‘ Ondertussen is Galley aanbeland bij ‘Awakening’, zijn zesde Phenomena plaat. De grote namen van de begindagen zijn verdwenen, maar toch heeft Tom opnieuw een prima conceptuele rockplaat geproduceerd met topzangers uit de hedendaagse melodieuze rock en metal: Rob Morati (ex-Saga), Lee Small (Shy), Terry Brock (Strangeways), Toby Hitchcock (Pride Of Lions), Ralf Scheepers (Primal Fear), James Christian (House Of Lords) en Mike Dimeo (ex-Riot, ex-Masterplan). De instrumentale bijdragen worden o.a. geleverd door Matt Sinner, Mike Slamer, Tommy Denander, Magnus Carlsson, Steve Newman en leden van Coldspell. ‘De meeste artiesten waren ook van de partij op het vorige album ‘Blind Faith’ en ik was dus al goed op de hoogte van hun capaciteiten. Om al die gasten terug samen te krijgen heeft Khalil Turk (platenbaas van Escape Records – red.) mij goed geholpen. Het was immers niet zo evident om bijvoorbeeld die mannen van Coldspell bij de les te krijgen.’ Tom kiest echter zelf met de nodige zorgvuldigheid zijn muzikanten uit. ‘Ik kies op de eerste plaats mensen uit waarvoor ik zelf bewondering heb. Ik zet ze in voor de nummers die het beste bij hen passen, maar uiteraard speelt de beschikbaarheid van een artiest ook altijd een rol.’ Hij is een man die muzikaal van vele markten thuis is en noemt in één adem Amerikaanse blues, rock’n roll en Rammstein als mogelijke invloeden.
Producer met input
Het is al te gemakkelijk om ‘Phenomena’ zomaar een producerproject te noemen. Tom is sterk betrokken bij het puur muzikale aspect van de albums. ‘Vanaf het prille begin ben ik betrokken bij alle aspecten van de productie, teksten en muziek. Op dit moment werk ik samen met Tom Brown aan nieuwe muziek. Het blijft uiteraard een sterk organisch gebeuren waarbij de uitvoering van de artiesten de nummers soms in een bepaalde richting stuurt. Ik begin steeds met het opnemen van demo’s van de verschillende songs en op basis daarvan bepaal ik wie ik wil hebben voor de individuele nummers. Alle uitvoeringen worden door mij nauwgezet opgevolgd en door het intense contact met de muzikanten kan ik een prima resultaat bereiken. Vroeger werkten we meer effectief samen in de studio, maar dat is geëvolueerd in de richting van het uitwisselen van bestanden via het internet. Ik sta echter voordurend in telefonisch contact met hen en soms worden partijen ook nog in de studio opgenomen. Maar zoals ik al zei, elk krijgt voldoende vrijheid om zichzelf in de nummers te leggen.’
Mystery man
Tom Galley is en blijft een stukje mysterie. Probeer maar eens informatie over de man te vinden op het internet. Dat lukt nauwelijks en daar zit een bewuste strategie achter: ‘Ik hou ervan om de zaken privé te houden en dat is de reden dat je ook heel weinig over mij zult vinden op het internet.’ Toch licht hij een nauwelijks onthullend tipje van de sluier op: ‘Ik ben reeds op zeer jonge leeftijd begonnen met schrijven en spelen, samen met mijn broer Mel en dat is nooit gestopt, ook niet wanneer hij actief werd met Trapeze en later met Whitesnake. Ik startte het Phenomena project samen met Richard Bailey (keyboarspeler – red.) en Mel op het moment dat hij bij Whitesnake is gaan spelen. ‘ Ambitie heeft hij echter genoeg. Momenteel werkt hij al twee jaar aan een vervolg op het eerste Phenomena album en hij hoopt hiermee dingen te realiseren die niet zijn gelukt op de eerste albums. Hij droomt er zelfs van om alles live te kunnen brengen. Er wordt dan ook hard gewerkt aan een podiumproductie. De muzikanten uit het verleden is hij niet vergeten. ‘Jammer genoeg zijn er reeds heel wat overleden. Het zou fantastisch zijn om opnieuw met Mel te kunnen werken en ook met Cozy Powell en Ray Gillan.’ Glenn Hughes is gelukkig wel nog onder de levenden en behoort samen met Apocalyptica, Tarja, Rick Wakeman, Slash, Till Lindemann en Joe Bonnamassa tot zijn dreamteam.
Het is duidelijk dat Tom Galley een man van weinig woorden is en zich het beste voelt achter de knoppen in de studio, de schrijftafel of bij het samenwerken met zijn favoriete muzikanten. Het is een cliché, maar hier geldt eens te meer het ‘let the music do the talking’ principe. We kunnen er perfect mee leven en duwen nog even opnieuw ‘Awakening’ in de lade. Leuk plaatje …
Aangemeld door Geert Ryssen
Geplaatst door Vera op donderdag 25 oktober 2012 - 14:38:26
Reageren is uitgeschakeld
|
|
